Fotograaf Wim Hietbrink stopt: ‘Mijn eerste foto’s ontwikkelde ik in een soepbord’

Zijn eerste commerciële foto maakte hij van de scoutingblokhut in het Eibergse Slingebos. Zijn vader was in die tijd correspondent voor vijf kranten, waaronder Tubantia en Wims plaat ging bij een artikel van pa. „De foto was niet eens helemaal scherp, maar hij  werd wel geplaatst en de rekening werd zelfs betaald, dus toen dacht ik: hmm, als het zo makkelijk gaat…” Hietbrink lacht en loopt naar de kast waarin tientallen oude fototoestellen en accessoires staan. „Kijk, die foto maakte ik met deze klapcamera.” In zijn hand houdt hij een vierkant boxje, waarvan de lens als het ware als een harmonica naar buiten klapt. 

Het zat er al vroeg in, geld verdienen met foto’s maken, want reeds op de lagere school kwam de handelsgeest in de jonge Wim naar boven. Grijnzend zegt hij: „Foto’s maken als we op schoolreisje gingen en die dan verkopen.”  Het ontwikkelen deed hij zelf, maar geld voor alle benodigde spullen had hij nog niet, „dus ik ontwikkelde in een soepbord.”

Toch bleef het vooralsnog zijn hobby, want een aantal jaren later kwam hij met het diploma meestergezel boekdrukken van de grafische school in Enschede. „Daar heb ik vervolgens niks meer mee gedaan, ik ging foto’s maken bij de verhalen van mijn vader. Hij schreef en ik maakte vijf verschillende foto’s. Grappig is wel, dat ik nu, jaren later, toch ook nog wel drukwerk verzorg.”