‘Opa’ Bennie Jolink leest voor in Hengelo: ‘Ze zijn best wel leuk hoor, vieze feestjes’

,,Ik heb altijd veel voorgelezen aan mijn kleinkinderen, maar die zijn nu allemaal zo oud dat ze het zelf kunnen”, zegt Jolink tegen zijn jonge publiek.

Met enig gevoel voor drama leest de oude rocker het verhaal voor van Maximiliaan Modderman, die in de tuin een feestje geeft voor al zijn speelgoedbeesten. ,,Het is een wild feestje, een vies feestje. Maar ze zijn best wel leuk hoor, vieze feestjes”, vult Jolink de geschreven tekst aan. ,,En dan gaat de taart ook nog in bad! Wat een raar verhaal!”

De kinderen luisteren aandachtig. Maar wie is die voorlees-opa nou precies? Daar hebben ze geen idee van. ,,De naam Bennie Jolink kennen ze niet”, vertelde een van de juffen. ,,Maar toen we Oerend hard op hadden gezet, kende iedereen dat liedje wél. Alle kinderen zeiden dat papa of mama dat weleens draait.”

Na afloop is er tijd om vragen te stellen. ,,Hoe oud bent u?” willen de kinderen als eerste weten van opa Jolink. ,,Ik ben 76 en daar ben ik heel trots op.”

Hij verklapt ook dat hij negen kleinkinderen heeft en zijn twee jongste kleinkinderen 6 jaar oud zijn. ,,En hoe heten alle kleinkinderen?” wil een ander weten. Jolink gaat er eens goed voor zitten en noemt het hele rijtje op. ,,Dat zijn er veel”, wordt er geroepen.

Jolink was door Lisa Ankersmid-Arink van kinderdagverblijf Rozemarijn in Hengelo uitgenodigd voor de Nationale Voorleesdagen. Peuters van kinderopvang Hopza en kleuters van de Rozengaardsweide en de Piersonschool, die allemaal in hetzelfde gebouw zitten, schoven ook aan.

Voor Jolink was het zeker niet de eerste keer dat hij meedeed aan de voorleesdagen. ,,Ik ben al heel vaak gevraagd en heb er heel vaak aan meegedaan. Soms wel drie keer in de week.”

Tot zijn plezier, benadrukt de Hummeloër. ,,Ik vind het heel leuk om voor te lezen én ik vind het belangrijk. Ik kom uit een echte leesfamilie. Ik heb Tolstoj gelezen, Tsjechov. Mijn favoriete Nederlandse schrijver is Maarten ’t Hart. Zijn boeken gaan vaak over het geloof. Dat vind ik interessant.”

Aan zijn eigen eerste ‘leeservaring’ koestert Jolink mooie herinneringen. ,,Ken je Ollie B. Bommel nog? Dat waren van die plaatjes met een beetje tekst. Toen ik heel jong was dacht iedereen dat ik dat al kon lezen. Maar ik had het verhaaltje al zo vaak gehoord, ik kende de tekst gewoon uit mijn hoofd.”