Recreatieondernemer Anita ten Brinke: ‘Pas eind september naar het Sauerland’

Dat duurt nog even. Want juist nu in de zomermaanden zijn we druk met de verhuur van fietsen en kano’s. Ook een heel gezellige tijd, hoor. Het brengt toch iets van een vakantiegevoel. Tussendoor gaan we wel af en toe een dagje uit. Zoals met de kleinkinderen naar de speeltuin. Pas de laatste week van september hebben we – mijn echtgenoot Theo en ik - een midweek geboekt in het Sauerland. Om precies te zijn in Wasserfall, niet ver van Winterberg. In januari gaan we meestal wat langer met vakantie. Naar de sneeuw of naar de zon. De Canarische Eilanden bijvoorbeeld.

Daar hoef ik niet over na te denken. Dat is een wintersportvakantie in Oostenrijk, in het skigebied Vorarlberg. Met de auto naar de sneeuw in ik dacht 2005. De reden waarom, daar kan ik nu wel over praten. Dit was namelijk de laatste vakantie met al onze kinderen samen, Jan, Jos en Paul. Aan die skivakantie heb ik zulke dierbare herinneringen. Een paar jaar later zijn we onze zoon Jos verloren. Hij was toen soldaat. Tijdens zijn missie in Afghanistan is hij omgekomen door een bermbom.

De hele vakantie op de rug liggen, dat is helemaal niets voor ons. Onze vakanties zijn altijd een combinatie van relaxen en lekker sportief bezig zijn. De honden nemen we mee. En dan wordt het wandelen of fietsen. Maar lezen doe ik ook graag, Met een boek onderuit in een makkelijke stoel. Heerlijk vind ik dat.

Oei! Dat liedje zit nog wel in mijn hoofd. Het is in elk geval piratenmuziek, maar ik kom nu even niet op de titel… Noem het maar gewoon een après-skihit.

Een boek, dat gaat altijd mee. Ik hou van een goeie thriller, een spannend verhaal van schrijvers als Karin Slaughter of Nicci French. Ik kan er helemaal in opgaan. Lezen, dat is voor mij heel ontspannend.