Deze verpleegkundige waakte bij 80 stervende mensen: ‘Doodgaan is niet makkelijk’

Het is in het holst van de nacht. Iets voor 03.00 uur. Van der Zwaag zit naast het bed van een onbekende vrouw die binnenkort gaat sterven. Wanneer precies weet niemand. De kinderen van de vrouw zijn even gaan slapen. En net als Van der Zwaag mijmert over hoelang het zal duren voordat haar patiënt haar laatste adem uitblaast, komt de vrouw plotseling uit een diepe slaap. 

Ze gaat overeind zitten. Met krachtige, felblauw ogen kijkt ze Van der Zwaag strak aan. Ze zegt niets. Steekt haar hand omhoog. Het lijkt een groet. Dan gaat ze liggen. Haar ademhaling stopt. Het was een kwestie van seconden, of waren het minuten?

‘Houd haar vast, praat nog maar even tegen je moeder, want het is afgelopen’, zegt Van der Zwaag een paar minuten later tegen de kinderen. Hun ogen staan droef, groot verdriet.