Monique uit Almelo laat mensen met dementie gamen: ‘Vertraagt het ziekteproces’

ALMELO - Langer in leven blijven door te gamen. Voor mensen met dementie is dat werkelijkheid, zegt Monique Schuchart, eigenaar van Beweeg & Zo. „En dat heb ik niet zelf bedacht, dat zegt de bekende hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder.” Zelf wil ze nu dementerenden in de regio laten gamen. Allereerst in haar woonplaats Almelo.

Ron Hemmink 12 feb. 2020 Laatste update: 12:53

Senioren aan het gamen. © Monique Schuchart

Wekelijks komen al zestigplussers naar Fun-ie-Fit in het het Meester Siebelinkhuis aan de Berlagelaan om samen te gamen en te eten. Het gamen gebeurt zonder dat er een controller, oftewel een afstandsbediening, aan te pas komt.

De deelnemers zien zichzelf als animatiefiguren op een groot beeldscherm en besturen hun personages middels hun eigen bewegingen (zie video). Bij een virtueel potje tafeltennis of slalommen bepaalt de sla- of looprichting van de deelnemer dus waar de pingpongbal of skiër naartoe gaat. Gamenastiek, wordt het ook wel genoemd.

Maar aan dit project - Game, Eet & Match - doen mensen mee die nog goed bij de tijd zijn. Schuchart, voorheen ook hierbij betrokken, wil nu een variant aanbieden voor dementerenden.

Volksziekte nummer één

„Dementie is volksziekte nummer één en het aantal zieken groeit nog steeds. Het is belangrijk dat voor hen activiteiten worden georganiseerd. Gamen vertraagt hun ziektebeeld. Zegt dus bijvoorbeeld Erik Scherder, ook wel eens te zien in De Wereld Draait Door.”

De Game, Eet & Match voor mensen met dementie zal iets afwijken van de originele variant. „Ik selecteer de meest geschikte spellen uit het originele project. Verder heb ik een beleef-tv oftewel een grote iPad met spellen erop en bied ik Osmo aan, een kruising tussen een digitaal spel en een bordspel.”

Samen met mantelzorger

Ze wil in maart beginnen. „Ik hoop op nog wat meer deelnemers.” Schuchart trekt samen op met Mantelzorg Almelo. „De dementerende kan samen met zijn of haar mantelzorger naar het Meester Siebelinkhuis komen. Een mantelzorger is voor de dementerende een vertrouwd persoon. Ze kunnen dan samen gamen.”

Het mes snijdt volgens haar aan twee kanten. „Want op het moment dat een dementerende overlijdt, blijft een mantelzorger vaak achter. Door dit project kent hij of zij dan al weer andere mensen en wordt zijn of haar sociale kring groter.”