Haico (45) in dug-out getroffen door hersenbloeding: ‘Bij de 1-1 zag ik hem nog juichen’

Wippolder-trainer Mark Moen, die Haico al meer dan twintig jaar kent en samen met hem speelde, is er twee dagen na het voorval nog steeds diep van onder de indruk.

,,Dit komt wel even binnen. Tijdens het incident, daarna in de kleedkamer en in het restant van de wedstrijd moet je in control blijven. Dat is lastig zat, want Haico is mijn assistent-trainer, maar behoort ook tot mijn vriendenkring. We zien elkaar op verjaardagen en feestjes.”

Zaterdagavond stond er in de Wippolder-kantine een reünie gepland wegens het 25-jarige bestaan van sportpark Pauwmolen. ,,Maar bij terugkeer heb ik me wel eerst even in een kleedkamer afgezonderd”, blikt Moen terug. ,,Ik zat nog vol in de emotie. Tijdens de avond deden een aantal sprekers het woord. Ricardo van Heyst, als speler een toonbeeld van de club, hield het tijdens zijn woordje niet droog. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.”

Ook aanvoerder Daley Uythof is enorm geschrokken van de gebeurtenis. ,,Ik heb steeds maar die beelden van het voorval in mijn hoofd. Bij de 1-1 zag ik Haico bij onze bank nog volop juichen en nu kunnen we alleen maar met z’n allen hopen dat het goed komt.”

In de kleedkamer was er ontzetting, vertelt Uythof ,,Iedereen zat met zijn hoofd naar beneden. Al snel kregen we een update dat Haico in de ambulance lag. De trainer (Mark Moen, red.) nam het woord en vroeg of we door wilden spelen of dat we wilden stoppen. Uiteindelijk namen we gezamenlijk beslissing om door te doorspelen.”

Wippolder leidde op het moment van staken met 1-2 en Uythof spreekt over bovenaardse krachten, die er in het restant vrijkwamen. ,,Wij staan bekend om onze teamgeest. Forum Sport zette druk, maar bij elke balverovering van ons, kwam het onoverwinnelijke naar boven. Het enige wat wij nog konden doen was die 1-2 voor Haico over de streep trekken.” En dat lukte.

Ondertussen werd in het ziekenhuis al snel duidelijk dat Herbert was getroffen door een hersenbloeding. Zondag was er qua spierkracht- en spanning en spraak een kleine vooruitgang te bespeuren. Inmiddels is de situatie ‘neurologisch stabiel’, maar is er nog sprake van verlamming aan de rechterkant van het lichaam.