Simone en Armand portretteren Nederlands-Indische families en hun erfstukken: ‘Verhalen komen vanzelf’

De vader van de 83-jarige Nanno Nommensen uit Amersfoort was net als zijn zoon een militair. Als tweede luitenant der Infanterie bij het Koninklijk Nederlands Indisch Leger werd de jonge Chris Nommensen in 1925 gelegerd in Batavia, in het toenmalige Nederlands-Indonesië, het land van zijn voorouders. Als het KNIL in 1941 capituleert voor de Japanse bezetter wordt hij zoals zovelen gevangen gezet. 

Nommensen weet de ontberingen en wreedheden in het krijgsgevangenkamp tweeënhalf jaar te doorstaan. In 1944 zetten de Japanners hem op een schip naar Sumatra om te werken aan de beruchte Pakan Baroe-spoorlijn. Na twee dagen zinkt het schip door toedoen van Britse torpedo’s en vinden 5600 opvarende krijgsgevangenen en dwangarbeiders de dood. Chris Nommensen was aan dek tijdens de voltreffers. Hij had zichzelf kunnen redden door over de reling te springen, maar koos er volgens overlevenden voor benedendeks hulp te bieden. Vijf jaar na zijn dood verruilen zijn weduwe en de kinderen, onder wie de dan 12-jarige Nanno, Nederlands-Indië voor Holland.