Dinja van Liere de nieuwe Anky? ‘Dan moet ze wel wereld- of olympisch kampioen worden’

2022 was voor Dinja van Liere het jaar van de internationale doorbraak met twee bronzen WK-medailles. De geboren Zeeuwse trok die lijn in het indoorseizoen door met wereldbekerzeges in Mechelen en Amsterdam. Ook in Den Bosch zet ze haar toppaard Hermès in. Drie kenners over de nieuwe Nederlandse diva van de dressuur.

,,Dinja doet het heel goed. Ze heeft laatst met Hermès de wereldbekerwedstrijd in Amsterdam gewonnen. Ik ben heel blij dat ze ook in Den Bosch van start gaat. Het zal voor haar een spannende wedstrijd worden, want Charlotte Fry komt aan de start met Glamourdale, het paard waarmee ze afgelopen jaar wereldkampioen is geworden. Ik hoop in elk geval op een pittige strijd. En als ik een beetje chauvinistisch mag zijn, hoop ik dat de Nederlanders het het beste doen.”

Voorafgaand aan The Dutch Masters vorig jaar voorspelde voorzitter Anky van Grunsven Dinja van Liere een grote toekomst. ‘Ze zou zomaar even het nieuwe boegbeeld van de Nederlandse dressuur kunnen worden.’ Daarop volgde een ietwat teleurstellend optreden in de Brabanthallen. Van Grunsven nu: ,,In de winter had ze toen een lastige opstart met Hermès. In Doha, een week voor Indoor Brabant, ging het een soort van mis. In Den Bosch verliep het ook moeilijk, daar heeft ze zich heel goed herpakt. Sindsdien is ze steady bezig, mooi om te zien.”

Kan Dinja met Hermès in het illustere rijtje komen van Anky en Bonfire, Anky en Salinero en Edward (Gal) en Totilas? ,,Dan moet ze wereld- of olympisch kampioen worden. Ik vind het lastig om haar met mij te vergelijken. Dinja is in verhouding al een stuk ouder dan toen ik vooraan meereed. Ik reed op mijn 20ste al mijn eerste Olympische Spelen. Dus qua ervaring lag ik een heel eind op haar voor. Maar in onze sport kun je lang mee. Dinja heeft al heel succesvol veel paarden uitgebracht, maar die zag ze dan vertrekken. Met Hermès heeft ze een paard dat ze langere tijd kan houden.”

,,Het lijkt alsof het nu opeens heel hard gaat met Dinja, vanuit het niets. Ik maak haar al heel lang mee. Ik heb haar bij Stal Hexagon, het bedrijf van mijn vader, begeleid met wat ik gekscherend haar eerste grote liefde noem: Capri Sonne. Daarmee heeft ze echte bekendheid gekregen in het wereldje. Nadat we verhuisd waren uit Zeeland, stonden we allebei met paarden op de Selevia Hoeve in Werkendam.”

,,Toen was ze al zeer gedreven en dacht ik al: ongelooflijk wat voor werkethiek zij tentoonspreidt. Dat gaat haar zeker ergens brengen. Ik heb de aanloop meegemaakt, zeg maar. Dat voorspelde al veel. Het is niet zo dat ze Hermès opeens in de schoot geworpen kreeg. Ze heeft hem van jongs af aan opgeleid. Dat is echt niet altijd makkelijk geweest, want hij is een hengst met een bepaald karakter. Is heel intelligent. Dat kan hij voor je gebruiken, maar ook tegen je als hij een keer geen zin heeft.”

,,Of er nog meer potentie zit in deze combinatie? Jazeker. Hermès is nog op een leeftijd dat hij door kan ontwikkelen. En Dinja kan ook alleen nog maar beter worden. Waartoe dat kan leiden, is altijd afhankelijk van concurrenten. Dat Dinja er alles aan doet om volgend jaar op de Spelen in Parijs de beste versie van haarzelf te zijn, daar heb ik vertrouwen in. Ik dicht haar zeker de kwaliteiten toe om in een rijtje te komen met Anky en Edward Gal. Is het niet deze olympiade, dan een volgende. Dat hoeft niet per se met Hermès. Ze heeft een stal vol met talentvolle paarden.”

,,Haar ontwikkeling verrast me niet. Nu niet meer. Toen ze met Hermès nationaal wedstrijden begon te rijden, viel meteen op dat zowel Dinja als het paard veel talent had voor het zware werk. Op het moment dat ze internationaal starten, komt er druk van buitenaf bij. Daarin zag je Dinja steeds weer een stapje groeien. Al in de vorige winter kwam ze mooi voor de dag. Eigenlijk is ze in één streep door alleen maar beter geworden.”

Over de kracht van de combinatie: ,,Het paard heeft heel veel talent. Die hengst is soms best een brutale jongen en Dinja kan daar fantastisch mee omgaan. Als het moet gebeuren, is ze er altijd. Ze blijft gewoon cool en doet wat ze moet doen. In Doha had ze de bekende dip op het losrijterrein met pony’s die losliepen en allerlei toestanden. Een hengst is daar toch gevoeliger voor. Je zit nu eenmaal op een levend dier. Dat kan zich ergens veel drukker om maken dan je leuk vindt. Daar heb je mee te dealen en moet je een oplossing voor zien te vinden. Dat is haar hartstikke goed gelukt.”

,,Waar dit kan eindigen?” Lachend: ,,Geen idee. Ze heeft het goed op orde en weet precies hoe ze zich voor moet bereiden. Ze is wel afhankelijk van hoe fit het paard blijft. Er zit nog steeds groei in. Wat er nog beter kan? Dat zit hem in kleine details. Nog iets meer afwerken van een oefening, exact rijden op het lijntje waar ze moet rijden. Kleine puntjes die toch weer een stapje extra gaan geven. Ja, ze heeft de X-factor. Een meisje op een groot paard, heel open, komt goed uit haar woorden. Ik denk dat dat wel helpt, ook in de jurering. Absoluut. Het is effe lastig om er te komen, maar als je eenmaal bovenin meedraait is het net of de jury’s wat makkelijker zijn. Ze hebben zoiets van: het is goed, want iedereen vindt het goed.”