Een praatje maken mag geen kruisverhoor worden. Dat is ook een regel

Maak je een praatje in de supermarkt dan moet je niet je hele zielenheil over iemand uitstorten. Te zwaar. Ook geleerd: de plek bepaalt de inhoud. Loop je door het bos knoop dan geen praatje aan over de stikstofuitstoot of de biodiversiteit die zo hard achteruit kachelt. Mensen komen niet in het bos om over milieuproblematiek te praten. 

In dat geval mag je gerust een leugentje ophangen. Zeg dat je op bezoek bent geweest bij een bekende. Je vertelt dat zijn nierstenen zijn weggehaald. Je vormt met duim en wijsvinger een ringetje ter grootte van een pingpongbal en dan zeg je: ,,Zulke joekels waren het.” 

Mensen vragen toch nooit wie de patiënt is. Want dat is ook een regel van het praatje maken. Het moet niet uitdraaien op een kruisverhoor. Het zou trouwens beter zijn je voor een bezoek aan de psychiater niet te schamen. Lukt mij soms wel. En soms ook niet en dan komen die nierstenen goed van pas.