Ellen wordt gek van haar verslaafde buurman: ‘Ik heb besloten dat ik in de aanval ga’

,,Hij is eigenlijk op”, zegt Ellen. Al jaren probeert ze te bereiken dat de man geholpen wordt, het liefst met een opname. Want thuis wonen, daartoe is hij volgens Ellen niet in staat.

Regelmatig vindt ze haar buurman op de grond. Gevallen. ,,Voor mijn gevoel zit hij in een afgrond.”

Aan het begin springt ze regelmatig bij met hulp. Of dat nu het lenen van een paar centen is, of hulp bij kleine zaken in huis. Maar de situatie verergert. Net als zijn drankgebruik, merkt Ellen.

Ze ruikt het aan zijn adem. En ze ziet het, aan de alcohol die hij meeneemt naar huis. ,,Ik heb nu besloten dat ik in de aanval ga. Ik kan niet langer slachtoffer zijn.”

Haar buurman heeft een geschiedenis van problemen, vertelt Ellen. ,,Hij kwam uit een instelling voor begeleid wonen. De eerste periode ging hij nog dagelijks voor controle naar die instelling. Toen dat na een half jaar wegviel ging het al snel fout.”

Meermaals trekt ze aan de bel als het slecht lijkt te gaan met haar buur. Als overlastmelding. ,,Ik kan dat niet op andere wijze doorgeven. Terwijl mijn insteek was: hij heeft zorg nodig. De sfeer tussen ons wordt er gespannen door.”

Vanaf het moment dat ze een melding bij de politie doet, wordt zijn toon dreigend, vertelt Ellen.

Vanwege de privacywetgeving wordt Ellen niet of slechts mondjesmaat op de hoogte gehouden van de situatie. Bovendien, zo stelt ze, ,,Instellingen werken langs elkaar vanwege privacyregels.”

Zelf krijgt Ellen klachten vanwege de problemen met haar buurman. Paniekaanvallen, hartklachten. En ze is niet de enige die last heeft, vertelt ze. ,,Een keer vertelde mijn achterbuurvrouw van 70 huilend dat hij tegen haar had staan schreeuwen en dreigen.”

Om zulke problemen te voorkomen zou er voorzichtiger moeten worden omgegaan met het huisvesten van mensen met een probleemachtergrond, vindt Ellen. Voorál in kwetsbare wijken. ,,Geef woningcorporaties de ruimte om mensen te beoordelen en te weigeren.”