Ian heeft een varken en een haan op zijn been. ‘Mijn voeten zaten al vol’

,,Rond het jaar 2000 liet ik een extra ruggengraat tatoeëren. Die kon ik wel gebruiken, vond ik. Mijn werk als piercer leed er niet onder, maar ik mocht van mezelf wel een vleugje minder van het goede leven genieten.”

,,Genieten blijft belangrijk. Ik heb niet voor niks Pura Vida op mijn lijf staan, de Costa Ricaanse variant van carpe diem. Prachtig land, Costa Rica. Ze hebben er geen leger. En de mentaliteit daar – wat vandaag niet lukt, komt morgen wel – spreekt me aan. Al lukt het mij helaas niet om zo ongehaast te leven.”

,,Ik ben eigenaar van L’Extrémiste, een pierce- en tattooshop in de binnenstad. Morgen bestaan we 25 jaar. Ik zou een boek kunnen schrijven, van grimmig tot grappig. Laatst kwam er een omaatje van eind zestig. Haar man was fel tegen tattoos. Maar hij was overleden, dus nu greep ze haar kans. Ze liet een hartje tatoeëren, met de naam van haar man. Mooi.”

,,Soms voel ik me tijdens onze intakegesprekken een maatschappelijk werker. De klant is geen koning. Als iemand die nog ruimte genoeg heeft een masker op zijn gezicht wil laten tatoeëren, zeg ik nee. Ik moet zo’n persoon in bescherming nemen. Over vijftig jaar zit die tattoo er nog.”