Test Fiat Tipo Cross: extra ‘stoere’ gezinsauto pakt (vooral) punten met zijn prijs

Dat de Cross de rijkst uitgevoerde Tipo is, zie je vooral aan de buitenkant. Ten opzichte van de andere versies (Life en Sport) heeft deze topuitvoering SUV-achtige bumpers met contrasterende matte lak, andere 17 inch lichtmetalen wielen en een carrosserie die 16 centimeter hoger boven het asfalt uitsteekt. Dit laatste komt overigens vooral door de toevoeging van stoerdere dakrails, want je hoeft niet te rekenen op een bovengemiddeld hoge zitpositie.

Ook als Cross is de Tipo namelijk geen SUV, maar in zekere zin de opvolger van de Fiat Bravo. Hij is verkrijgbaar als de geteste vijfdeurs hatchback en als stationwagen en zit in de klasse van onder meer de Volkswagen Golf.

Verder is deze Fiat vooral een prijsvechter: zelfs de redelijk rijk uitgedoste Cross is al gauw zo’n 5000 euro goedkoper dan een vergelijkbare Kia Ceed, Opel Astra of Renault Megane. Met name dankzij de op de Cross standaard aanwezige hulpsystemen, zoals een automatisch noodremsysteem, een grootlichtassistent en adaptieve cruise control, biedt deze Fiat veel waar voor zijn geld. En hij is bovengemiddeld ruim.

Aan boord is het echter lastig te ontkennen dat je hebt gekozen voor de Transavia onder de compacte gezinsauto’s. Wat betreft technologie, uitstraling, materiaalgebruik en afwerking blinkt de Tipo niet uit. De kunststoffen zijn keihard en de vormgeving wat inspiratieloos, al valt er over het bedieningsgemak en de overzichtelijkheid weinig te klagen. Het rijgedrag houdt het midden tussen soepel en een tikkeltje suf, terwijl de 100 pk sterke 1.0 benzinemotor (de enige keuze die Fiat in Nederland levert) volstaat, maar niet bepaald levenslustig te noemen is. Daarbij valt ook het verbruik (tijdens deze test 1 op 11,9) tegen.

Plus
+ Handig formaat en vijf deuren
+ Aantrekkelijke prijs
+ Voldoende ruimte
+ Prima hulpsystemen

Min
- Tegenvallend (test-)verbruik
- Lui motorkarakter
- Vormgeving en sfeer interieur
- Materiaalgebruik en afwerking.

Eindcijfer
6,5

Conclusie
Deze Cross doet zijn best om leuk te zijn, maar hij is vooral nuchter en voordelig. Prima, maar hierdoor is de Tipo - ondanks zijn opgeleukte uiterlijk - een Fiat die je eerder met je verstand koopt dan met je hart.

Extra testnotities
De huidige generatie Tipo stamt al uit 2015, maar het model kwam in 2017 bij ons op de markt. In zekere zin (qua formaat in ieder geval) is dit de opvolger van de Bravo, die daarvóór weer de Stilo opvolgde. De eerste Tipo uit de geschiedenis zag eind jaren tachtig het levenslicht. Dit verklaart waarom er een gat van twintig jaar in het aanbod van Fiat Tipo occasions zit.

Naast de geteste Cross levert Fiat ook een minder stoer aangeklede versie van de vijfdeurs hatchback. Deze is leverbaar als basisversie en als iets luxere Life. Voor wie meer ruimte nodig heeft, is er ook een langere stationcar leverbaar. Waar de vijfdeurs Tipo 4,38 meter lang is, meet de stationwagen 4,57 meter. In andere landen kunnen consumenten ook een vierdeurs sedan krijgen.

Ook qua bagageruimte is de Wagon beduidend ruimer met een inhoud van 550 liter tegen 440 liter voor de hatchback. Waar de prijzen van de normale Tipo beginnen bij 22.190 euro, kost de ruimere variant minimaal 23.390 euro.

Begin dit jaar kreeg de Tipo een kleine opfrisbeurt. Hierbij verscheen er onder meer een nieuwe neus, waar voortaan het gemoderniseerde Fiat-logo op staat. Dit bestaat uit vier gestileerde letters. Vreemd genoeg zit op de achterklep nog het oudere beeldmerk, waarop de letters in een schildje staan.

Elke Tipo wordt in Nederland geleverd met een 1,0-liter driecilinder benzinemotor, voorzien van een turbo. Met een maximaal vermogen van 100 pk (74 kW) presteert deze voldoende voor dit type auto, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Zeker wanneer je de krachtbron niet uitdaagt maar juist ontspannen rijdt, zet hij er niet graag de sokken in. Hij is voldoende soepel en stil, maar niet meer dan dat.

Het loont trouwens om de toeren van de motor laag te houden, want het brandstofverbruik schiet duidelijk omhoog zodra je de turbo meer aan het werk zet. Het testverbruik van een krappe 1 op 12 is niet om over naar huis te schrijven, maar wanneer je wat sportiever gaat rijden wordt de Tipo nog wat dorstiger.

Ook standaard is een handgeschakelde vijfversnellingsbak. Dat klinkt wellicht wat armoedig in een segment waar de zesbakken en soepele automaten de norm beginnen te worden, maar in de Tipo past deze transmissie prima. Hij werkt licht en voldoende duidelijk en de verhoudingen blijken goed te zijn afgestemd op het karakter van de motor. Zo heb je op de snelweg niet te veel toeren; het motorlawaai valt mee, terwijl je bij inhalen toch redelijk wat souplesse voelt.

De relatief gunstige prijs van de Tipo is aantrekkelijk. Sterker nog, het is zijn grootste pluspunt. Vooral omdat hij het combineert met een prima standaarduitrusting: ook de goedkoopste versie beschikt al over een bandenspanningcontrolesysteem, een rijstrookassistent en een systeem dat je vertelt wat de maximumsnelheid is op de locatie waar je rijdt. Ook airco en een radio met usb en dab+ is standaard aanwezig, net als een automatische binnenspiegel en een stuurbekrachtiging met twee standen (eentje werkt lichter voor bijvoorbeeld inparkeren). Een misser van Fiat: het automatische noodremsysteem is pas standaard aanwezig op de duurste Cross.

Wie liever geen 15-inch stalen wielen en spiegelkappen en handgrepen zonder verf wil, kan beter de Life kiezen. Deze voegt voor 23.990 euro – naast 16 of 17 inch wielen – onder meer een groter aanraakscherm, een zonneklep met make-up spiegel en Apple Carplay en Android Auto toe. Ook krijg je automatische airconditioning en een armsteun tussen de voorstoelen.

Op de Cross schroeft Fiat meer moois, waaronder 17-inch ‘Diamond Cut’ wielen, volledige led-koplampen (met helderder licht), parkeersensoren voor en achter, een adaptieve cruise control en een usb-aansluiting voor de achterste passagiers. Op zich is dit een keurige lijst voor iets meer dan 28.000 euro, al blijft het opvallend dat relatief gebruikelijke (veiligheids-) systemen optioneel zijn. Zo kost een dodehoekwaarschuwing 350 euro extra, wil Fiat 100 euro extra hebben voor een in hoogte verstelbare passagiersstoel en moet je 300 euro bijbetalen voor een achteruitrijcamera – die overigens niet écht scherp beeld geeft.