Zelfs bij Ferrari gaan de heilige huisjes om: deze ‘gevreesde’ modellen komen eraan

Waar de komst van elektrische voertuigen (EV’s) en Sports Utility Vehicles (SUV’s) bij andere automerken inmiddels doodnormaal is, zijn deze autosoorten voor de liefhebbers en fans van Ferrari een regelrechte schok. Het merk heeft zich in de 75 jaar sinds zijn oprichting uitsluitend beziggehouden met zeer exclusieve race- en sportwagens, stuk voor stuk razendsnel en bijna zonder uitzondering aangedreven door een grote benzinemotor met acht tot twaalf cilinders. Het praktische gebruiksgemak speelt daarbij hoegenaamd geen rol; een Ferrari met achterdeuren is er zelfs nog nooit geweest.

Toch zal elektrische aandrijving ook bij Ferrari een steeds grotere rol gaan spelen. Waar 80 procent van het huidige aanbod nog puur door een benzinemotor wordt aangedreven, moet datzelfde aandeel in 2030 van elektrische aandrijving zijn voorzien. Daarbij zal het in de helft van de gevallen gaan om hybrides, met zowel een benzine- als een elektromotor dus, waarvan Ferrari er ook nu al twee in het aanbod heeft.

De andere helft – dus veertig procent van het totaal – is volledig elektrisch, een geheel nieuwe categorie voor de exclusieve autobouwer uit Maranello. De eerste volledig elektrische Ferrari maakt in 2025 zijn opwachting, maar uitbreiding van het aanbod zonder verbrandingsmotor volgt snel. Het merk kan ook niet anders: onder druk van internationale uitstootregels moet de gemiddelde uitstoot van een merk onder een steeds strengere grens vallen. Elektrische modellen zijn onmisbaar om dat te halen.

De eerste SUV van Ferrari – een hoge gezinsauto dus – verschijnt al veel eerder: in september van dit jaar gaat het doek van de auto die Ferrari Purosangue heet. Juist in het geval van Ferrari is de komst van zo’n praktischer model een ronduit radicale stap. Volgens veel liefhebbers is een SUV van Ferrari als vloeken in de kerk en raakt het merk steeds verder weg van zijn klassieke kernwaarden.

Aan de andere kant: er zijn meer voorbeelden van sportwagenmerken waar SUV’s een welkome en zeer succesvolle toevoeging zijn gebleken. Porsche is van oudsher ook een pure sportautobouwer, maar doet hele goede zaken met de Cayenne en de Macan. Bovendien heeft dat Duitse merk ook al elektrische modellen in huis in de vorm van de Taycan. Al met al staat Porsche – in ieder geval in de ogen van veel Ferrari-liefhebbers – toch minder hoog op de exclusiviteitsladder dan Ferrari.

De meest vergelijkbare situatie is dan ook niet die bij Porsche, maar die bij Lamborghini. De grote Italiaanse rivaal van Ferrari is een onderdeel van de Volkswagen Groep en kwam in 2017 met de Urus, een grote SUV die een deel van zijn techniek deelt met zustermerk Audi. Lamborghini zag de verkoopcijfers sinds de introductie van de Urus meer dan verdubbelen. Dat heeft echter ook een nadeel: het zien van een Lamborghini is sinds de komst van dit model heel wat minder bijzonder geworden.

Ferrari zegt dat effect koste wat het kost te willen voorkomen en acht de merkwaarde belangrijker dan verkoopcijfers. Daarom mag het aandeel van de Purosangue-SUV in de totale verkopen nooit meer zijn dan 20 procent, zelfs als de markt (veel) meer verlangt. De Purosangue mag van Ferrari zelfs nooit de populairste Ferrari worden, wat in de praktijk hoogstwaarschijnlijk betekent dat heel veel potentiële kopers zullen worden teleurgesteld. Tegelijkertijd is het wel degelijk de bedoeling om de klantenkring met deze auto te vergroten. Groei is ook bij Ferrari een doel, maar dat mag niet te veel ten koste gaan van de exclusiviteit.

Die exclusiviteit wordt bij de eerste SUV van Ferrari niet alleen gewaarborgd door een productiebeperking, maar ook door het karakter van de auto zelf. Purosangue is Italiaans voor ‘volbloed’ en dat is ook precies wat deze auto volgens zijn makers zal zijn: een volbloed Ferrari. Juist daarom combineert Ferrari dit model vooralsnog niet met elektrische aandrijving, maar wordt de auto voorzien van een enorme twaalfcilinder benzinemotor. Ferrari noemt die V12-krachtbron een ‘iconisch en vooralsnog onmisbaar onderdeel van de merkidentiteit’ en wil er daarom zo lang mogelijk aan vasthouden.

Toch is overduidelijk dat de rol van deze V12 en van iedere andere benzinemotor ook bij Ferrari steeds kleiner zal worden. In Europa is dat simpelweg een gevolg van regelgeving, die hoogstwaarschijnlijk gaat dicteren dat alle nieuwe auto’s vanaf 2035 helemaal elektrisch moeten zijn. Ook elders op de wereld is de vraag naar elektrische auto’s echter duidelijk groeiende. Bovendien zegt Ferrari zichzelf verplicht te voelen om te ‘vergroenen’. Het merk laat weliswaar graag zien dat het als kleine fabrikant een minimale bijdrage levert aan de wereldwijde CO2-uitstoot, maar vindt dat geen reden om niets te veranderen.

Ferrari zette in 2013 al een eerste stap op elektrificatiegebied met de hybride LaFerrari en heeft inmiddels twee verschillende hybride modellen in huis. Die zijn allebei goed ontvangen door pers en klanten, maar wel voor een belangrijk deel vanwege de rol die de brullende, jankende verbrandingsmotor hier nog altijd speelt. Die motor ontbreekt in het volledig elektrische model dat in 2025 verschijnt, dus liefhebbers zien de komst van deze auto met angst en beven tegemoet. Ferrari lijkt echter vol vertrouwen en erkent zelfs volmondig dat het geluid een enorme rol speelt in de beleving die een Ferrari biedt. Ook een volledig elektrische Ferrari moet dus een uniek geluid geven, al is nog niet duidelijk in welke vorm dat precies zal gebeuren.

Wel meldt Ferrari dat het de belangrijkste aandrijfcomponenten van de elektrische auto in eigen huis wil ontwikkelen en maken. In een nieuw, speciaal voor dat doel ontworpen gebouw in Ferrari-dorp Maranello worden straks dus niet alleen de auto’s zelf gemaakt, maar ook de accupakketten en elektromotoren. Ferrari acht het nodig om die zaken zelf te ontwikkelen, om er zo voor te zorgen dat ook elektrische Ferrari’s ogen, voelen en rijden als een echte Ferrari.

Het blijft de komende jaren niet bij de SUV en de EV, want er volgen veel meer nieuwe modellen van Ferrari. Dat is geen verrassing, want het huidige beleid dicteert dat modellen elkaar razendsnel opvolgen en worden dus nooit in grote aantallen geproduceerd. Net als in de afgelopen drie jaren belooft Ferrari tussen 2023 en 2026 maar liefst vijftien nieuwe modellen te lanceren. Wel is het belangrijk om daarbij op te merken dat het merk ook een variant van een bepaald model, bijvoorbeeld een cabriolet, ziet als apart model.

Ook bouwt het merk geregeld een kleine serie of zelfs een unieke auto op verzoek van een klant, auto’s die ook worden meegeteld. Die personalisatie wordt in de toekomst alleen maar belangrijker, net als het verzilveren van de sterke merknaam door zaken als kleding, musea en themaparken. Zo kan Ferrari, dat er financieel toch al prima voorstaat, de winstmarge vergroten zonder te tornen aan de magie die zo belangrijk is voor het merk.