Bloemenzee op plek waar meisje (7) omkwam bij busongeluk: 'Mijn moederhart huilt’

Haar 5-jarige broertje raakte zwaargewond en werd naar het ziekenhuis gebracht. De kinderen waren onderweg naar de Taalschool in Ondiep, waar ze Nederlands leerden. Hoe het ongeval op de Vleutenseweg kon gebeuren is nog niet duidelijk, de politie zegt na het weekend mogelijk meer informatie te hebben.

Een man en vrouw komen net van de bloemenzaak. Op de hoek van de Van Koetsveldstraat staan ze even stil. Net als hun voorgangers leggen ze de groene stengels onder een baksteen. Een van de teddyberen, de grootste van het stel, wordt omver geblazen door een stevige windstoot. Lang ligt zijn snuit niet op de grond, want de man zet het knuffeldier weer keurig overeind.

,,Onvoorstelbaar verdrietig”, vindt hij het ongeluk. De vrouw knikt en slaat haar ogen neer. ,,We wonen even verderop in de wijk en hebben alles gehoord. Het stond hier helemaal op z’n kop. Sirenes, ze bleven maar doorgaan…” Ze schudt haar hoofd.

,,Het is een ontzettend gevaarlijke weg, dat vindt de buurt al jaren. Er was zelfs een actie, maar dat heeft niets veranderd”, zegt de vrouw.

,,Je moet hier ook zoveel wegen oversteken om naar de overkant te komen: eerst een fietspad, daarna de autoweg, een dubbele busbaan waar het verkeer van twee kanten komt, wéér een autoweg en dan nog een fietspad. En elke keer moet je weer goed uitkijken. Zeker omdat veel mensen hier echt te hard rijden. Zeker de taxi’s, die scheuren over de busbaan.”

Ondertussen valt haar oog op de beer, die nogmaals door de wind te grazen is genomen. Met grote zorgvuldigheid veegt ze de aarde van zijn oren en duwt hem zachtjes terug op zijn plaats, tussen de vele kaarsjes.

Ook twee personeelsleden van Café West, waar busreizigers werden opgevangen na het ongeluk, leggen een grote bos bloemen neer. ,,Uit respect naar de passagiers, het slachtoffer en de familie, wil ik daarover niet veel kwijt”, zegt een van de mannen.

Maar dat het een gevaarlijk kruispunt is, staat wat hem betreft als een paal boven water. ,,Het is echt opvallend hoe langzaam de bussen hier vandaag over het kruispunt rijden. Dat heb ik nog nooit gezien. In Frankrijk zeggen we: als je het wil, dan kan het. En het kan dus wél.”

De kleurrijke bloemen trekken de aandacht van iedereen die voorbij komt. Sommige mensen wijzen naar cirkels en kruisen op de weg, die achterbleven na het onderzoek. Fietsers remmen af en rijden langzaam langs. De handgeschreven kaartjes knisperen in de wind. ‘Mijn moederhart huilt’, leest een van de vele teksten.

Op hun stepjes rijden twee kinderen over de stoep, gevolgd door papa en mama. Bij de verzameling knuffels, kaarsjes en kaartjes blijven ze staan. ,,Leg maar neer”, klinkt het zacht. En dat doen ze: de bloemenzee groeit door de komst van twee zelfgeplukte wilde exemplaren.

Bekijk onze meest bekeken nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: