Mijn oudste dochter organiseert de introductie van eerstejaarsstudenten in haar stad. De afgelopen weken waren de drukste van haar leven. Ik probeer af en toe wat goede raad te geven. Niet dat ik verstand van introducties heb, maar ik heb het ook wel eens druk en druk gehad. Vooral dat laatste overigens. Hoe ouder ik word, hoe minder druk ik me maak. Het is niet dat het werk per se minder wordt, maar dat ik er anders mee omga. Het begint met jezelf niet groter maken dan je bent. En dan bedenken dat het werk dat je doet ook niet het allerbelangrijkste van de wereld is. Idem dito het bedrijf waarvoor je werkt. Al hoef je dat niet allemaal hardop op de werkplek uit te spreken natuurlijk. Sommige dingen kun je beter internaliseren.
Maar goede raad dus. Hoe logisch, overbodig of belachelijk die soms ook lijkt. Ik vertel haar bijvoorbeeld dat alles overgaat. Dat is een belangrijke basisgedachte. Het wordt altijd weer morgen. En dat, als je zomaar in je drukste week onder de auto komt, iemand anders je werk overneemt. En als dat niet zo is, dan was het werk kennelijk niet zo belangrijk.
Mijn dochter komt uit een generatie die gewend is op elke ping van hun telefoon te reageren. Dus dat doen ze ook op e-mails
En dat mensen altijd maar mailen, maar dat je niet per se hoeft te antwoorden. De helft van de mails die je krijgt is sowieso overbodig. Een kwart van de mensen wil een antwoord op een vraag dat ze zelf ook wel weten; of ze zijn bezig werk af te schuiven. Mijn dochter komt uit een generatie die gewend is op elke ping van hun telefoon te reageren. Dus dat doen ze ook op e-mails. Terwijl het helemaal niet erg is om een mailtje eens een paar uur te laten rijpen. Soms lost het probleem dat erin verwoord is, zich vanzelf op.
Met die instelling heb ik me overigens de afgelopen dagen ook zelf door de duizend werk-e-mails heen gewerkt die zich in m’n vakantie hadden opgestapeld (die van u, mijn lezers, zitten in een aparte box). De meeste konden gedeletet. Dan zien je eerste werkdagen er een stuk eenvoudiger uit, hoor.
Daarna appte ik mijn dochter even met een huishoudelijk vraagje. Het duurde vier uur voor ik antwoord kreeg. ‘Druk?’ vroeg ik. ‘Nee, maar je was even niet zo belangrijk,’ antwoordde mijn beste leerling met een vette smiley.
