Maarten van der Weijden deed iets wat helemaal niet kán

Illusionisme, het is niet aan mij besteed. Ik snap dat heel veel mensen er wel van genieten. Er wordt een rookgordijn opgetrokken, je wordt besodemieterd waar je bij staat. ‘Hoe doet hij het?’ ‘Ik had echt niks door!’ ‘Dit kan helemaal niet!’ Het succes van Victor Mids en Hans Klok geeft wel aan dat veel mensen zich graag vrolijk laten besodemieteren.

Ik word er kriegel van. Omdat het niet écht is. Het lijkt alsof een vrouw doorgezaagd wordt, maar het zijn eigenlijk gewoon twee vrouwen in twee kisten: de een met haar hoofd naar buiten, de ander met de benen naar buiten. Ik hou niet van illusies: ik hou van de uitleg. Vertel me hoe je dat doet.

Zondagmiddag reed ik met goede vriendin Claudia de Breij naar Harlingen. Maarten van der Weijden had gezegd dat hij kracht putte uit wat Claudia schrijft en zingt. Dus de organisatie van zijn Elfstedenzwemtocht had gevraagd of zij hem wat steun wilde geven. Ze vroeg me mee, dus daar gingen we.