Ouders doodgereden Vince berusten in elke straf

De 27-jarige tractorbestuurder die in Staphorst de 3-jarige Vince uit Heerjansdam doodreed, krijgt als het aan justitie ligt een werkstraf van 240 uur. Ouders Lenny en Jeroen van der Giessen zijn nog altijd gebroken, maar berusten in een eventuele taakstraf. ,,We willen niet omkijken in wrok. Hoe moeilijk ook, we moeten doorgaan. Ook vanwege onze andere kinderen.''

Deze zomer reed Lenny nog over de weg waar ze vorig jaar door een noodlottig verkeersongeval haar 3-jarige zoon Vince verloor. ,,Hoe kun je in vredesnaam teruggaan naar die plek, vragen mensen zich af. Dat snap ik. Wij vonden het ook best eng. Maar er liggen in Staphorst ook mooie herinneringen aan Vince. We hebben er altijd fijne vakanties gehad. En we hebben ook niet zoveel zin om weg te lopen voor dingen.''

Zoektocht
De tragische dood van de peuter uit Heerjansdam trof vorig jaar de harten van veel mensen, toen de landelijke zoekactie begon van Lenny en Jeroen naar de laatste bewegende beelden van hun peuter.

Verwoede pogingen deed het echtpaar om opnames op te sporen van hun toen nog levende kind tijdens de Staphorstdagen. Daar was hij met zijn moeder en tante kort voor het noodlot toesloeg. ,,Het is zoeken naar een speld in een hooiberg, waarvan je hoopt dat ie toch wordt gevonden,'' zeiden de ouders.

De media besteedden veel aandacht aan de bijzondere zoekactie van het gezin. Action in het dorp keek zelfs alle beveiligingsbeelden terug en er dook een opname op van Vince - een paar uur voor zijn dood. Onschuldig spelend in de winkel in Staphorst met zijn blauwe sportbroekje aan. Hij droeg een wit shirtje met de tekst 'De liefste opa is toevallig mijn opa'. Een lolly in zijn mond. Met zijn moeder veilig naast zich.

,,De beelden zijn van onschatbare waarde,'' reageerden de ouders, die ook veel steun hadden aan alle kaarten en blijken van medeleven die destijds spontaan werden opgestuurd vanuit heel Nederland. ,,Dat sleept je erdoorheen.''

Rijontzegging
Ruim een jaar na de dood van Vince zijn de pijn, het verdriet en het emotionele litteken nog onmetelijk groot, zegt Lenny. ,,Als ik thuis kleertjes van Vince in de kast zie, heb ik nog steeds kippenvel. Het blijft een gemis en een diepe wond. Maar je moet sterk zijn en overeind blijven voor je gezin, voor onze andere vier kinderen en voor jezelf.''

De vrolijke peuter, die gek was op grapjes, verongelukte 23 juli vorig jaar na een familiebezoek aan de Staphorstdagen. Justitie eist een werkstraf van 240 uur en een jaar rijontzegging tegen de man die schuldig zou zijn aan het ongeluk dat het leven kostte van Vince.

Volgens het Openbaar Ministerie heeft de verdachte, Wim. B. (27), zich als bestuurder van een voertuig zodanig gedragen dat door zijn schuld een verkeersongeval veroorzaakt is, waarbij een kind dodelijk is verongelukt en twee volwassen inzittenden (Lenny en Vince's tante) zwaargewond raakten.

De tractorrijder, die in het agrarisch bedrijf van zijn ouders werkt, gaf volgens justitie geen voorrang hoewel op de kruising duidelijk zichtbaar voorrangsborden stonden en haaientanden lagen. Hij reed te hard en had op zijn enorme tractor een niet afgeschermde hefinrichting. De uitstekende pinnen van het landbouwvoertuig, raakten op de fatale dag, de auto van Lenny. De auto werd daardoor opengereten alsof het een blikje sardientjes was.

Vince zat achterin en werd met kinderstoeltje en al 10 meter uit de auto geslingerd en overleed ter plekke.

'Emotieloos'
Wim B. trok op de strafzitting voor de Zwolse rechtbank stoïcijns alle schuld naar zich toe. Uit respect voor de ouders, zei hij geen advocaat meegenomen te hebben naar de rechtbank. ,,Ik ben gewoon schuldig. Dan kan een advocaat een heel verhaal ophangen, maar ik blijf schuldig. En ik wil nu weleens weten waar ik aan toe ben. Ik denk er dagelijks aan, maar kan het niet terugdraaien,'' zei hij.

Waarom hij te hard reed, wilde de rechtbank weten. ,,Zo ben ik opgegroeid,'' reageerde hij.

Confrontatie
,,Hij leek op de zitting emotieloos,'' zegt Lenny die met haar man, Jeroen in de rechtszaal aanwezig was. ,, Maar we spraken hem buiten de rechtszaal en daar zagen we dat deze jongen er wel echt kapot van is.''

Volgens Lenny is de verdachte weliswaar op de begrafenis van Vince geweest, maar kon hij de confrontatie met het getroffen gezin daarna echt niet meer aan. Ze had hem tot afgelopen maandag niet meer gesproken. ,,Met zijn ouders hebben we wèl bijna elke maand contact gehad. We hadden er in het begin wel moeite mee, dat we niets meer van hun zoon hoorden. 'Tuurlijk zit hij ermee','' bezworen zijn ouders.''

Precies een jaar na het ongeluk stuurde hij nog wel een facebookberichtje naar Lenny vol berouw. ,,Een jaar geleden is door mij jullie leven verwoest,'' schreef hij. Weinig woorden voor onmetelijk leed.

Wrokgevoelens zijn er echter niet in Heerjansdam. ,,Je bereikt er niets mee. We willen dat niet bij ons dragen. Voor onze andere kinderen willen we blijven genieten van de dingen die we nog wel hebben.'' Vergeven is een groot woord, meent Lenny. ,,Je moet zien te berusten.''

Straf
Maandag is de uitspraak in de strafzaak rond de dood van de peuter. Lenny en Jeroen zullen zich bij elke straf, hoe licht volgens sommigen ook, neerleggen. Er wordt niets aangevochten, zegt het echtpaar.

,,Een werkstraf van 240 uur is de maximale straf. Daar moet je het mee doen. Met geen enkele straf krijgen we Vince terug. Wij bepalen niet welke straf hij krijgt, daar gaan we ook niets tegen doen. Een celstraf zou voor ons geen verschil maken, maar een werkstraf doet misschien wel wat. Ik hoop dat het hem aan het denken zet. Het zal voor hem ook niet meevallen. Alleen hij voelt het gemis niet van binnen, wij wel. Dit verdriet gaat nooit over.''

Anderen hebben geen goed woord over voor de eis: nota bene een werkstraf voor het doodrijden van een 3-jarig jochie, schrijven mensen verontwaardigd op social media. 'Een milde straf', wordt de eis genoemd. 'Typisch Nederland' en 'Belachelijk.' De tractor wordt 'een moordwapen' genoemd.

Ook over de verdachte is niemand te spreken, zegt Lenny. ,,De mensen zeggen: 'Vince is weggenomen'. Maar als er was uitgekomen dat de tractorbestuurder zwaar gedronken had of achter het stuur met zijn mobieltje had gespeeld, dan word je woest. Nu is het een kwestie van 'niet goed opgelet', een samenloop van omstandigheden. Zo zie ik dat.''

Op social media schaart de oom van Vince zich achter Lenny en Jeroen, die ervoor kiezen om geen wrok toe te laten in hun hart: ,,Wij krijgen Vince hier niet mee terug,'' schrijft hij. ,,En het verzacht ook het leed niet van mijn zus en zwager en de kinderen. Ook deze bestuurder en zijn familie zijn al zwaar gestraft. En zolang mijn bloedeigen zus en zwager die Vince zijn kwijtgeraakt, nog met deze familie een bak koffie kunnen drinken en er goed over kunnen praten, verdient dat meer dan respect.'' Je moet het accepteren, zegt Lenny die met Jeroen de uitspraak van de rechtbank thuis in Heerjansdam afwacht. Het is een afsluiting, al blijft het litteken eeuwig, zegt ze.

 ,,Het is tijd er een punt achter te zetten. Ook voor onze andere kinderen, die hartverscheurend veel verdriet hadden.''

'In ons hart'
Lenny zet op haar Facebook regelmatig de mooiste en dierbaarste foto's van haar kanjer Vince. Met zijn broers en zusje. Lachend of kroelend met zijn vader of moeder. Stralend aan het spelen. 'Vince is in ons hart', schrijft ze erbij. 'Wat word je gemist, lieve Vince.''

Soms vraagt Lenny zich af hoe Vince ook alweer klonk. ,,O, hoe praatte hij ook alweer. Dan wil je toch zijn stemmetje horen. Dan 'smijt' ik vanaf mijn mobieltje weer een filmpje van Vince op mijn Facebook. Zodat iedereen hem weer even kan zien.''

Lenny hoopt dat haar verhaal andere bestuurders aan het denken zet. Al is het er maar één. ,,Ik hoop dat er beter opgelet wordt met tractors. Dat ze altijd volgens de veiligheidsvoorschriften rijden.''

Blij is ze met de aandacht die weer even op Vince ligt. ,,Zodat we hem nooit vergeten. Zo houden we hem levend.''