Met de verkiezingen in aantocht, om precies te zijn op 17 maart, wordt de discussie aangewakkerd of het wel verstandig is om ze überhaupt plaats te laten vinden. Als ik naar mijn mailbox kijk, lees ik steeds meer brieven van oudere lezers die zich zorgen maken over de gang van zaken, omdat ze de afgelopen maanden plichtsgetrouw binnen bleven en straks door hun democratische plicht alsnog onder de mensen moeten zijn.

Het is ook wel raar. We mogen als burgers niet naar de winkels, onze kinderen krijgen geen onderwijs, veel bedrijven zijn noodgedwongen gesloten, amateursport bestaat niet meer, maar straks dient iedereen wél naar het stembureau te gaan.

Miljoenen mensen zullen zich dan op straat begeven. De belangstelling kan groter zijn, omdat we enerzijds behoefte hebben aan een uitje en anderzijds er natuurlijk voldoende chagrijn bestaat over de wijze waarop de regering of de oppositie functioneert.