Ikzelf heb dan ook wel een vraag (Ik stel ’m aan het eind van dit stukkie alvast aan u). Waar ik me namelijk elke dag weer over verbaas, is de man-vrouwverdeling in mijn mailverkeer. En dan niet zozeer dat ik meer brieven krijg van vrouwen dan van mannen (ongeveer 80-20), maar vooral dat ik blind kan voorspellen wanneer meer mannen schrijven dan vrouwen, en met welke toon.

Ik deel even (anoniem) een stukje uit een mail van vanochtend. ‘Ik zeg… wij gaan ooit allemaal dood. Volledig overbodig jouw mening. Je had toch een keus om achteraan te sluiten voor Pfizer!’ Wat denkt u? Man. Mannen die schrijven zijn vaak boos. Nu deze: ‘Hallo Frank, zoals jij het vertelt, zo voel ik mij ook.’ Yep, dat is een vrouw. Ze vertelt over het gevoel dat ze heeft.

Ik besef dat ik me op zeer glad ijs begeef, door onwetenschappelijk de weg van de man-vrouwstereotypen in te slaan. En ik krijg ook veel fatsoenlijke, onderhoudende, aardige en lieve mails van mannelijke lezers. Maar als ik een stukje schrijf met een beetje opinie erin, schiet met zekerheid een groter aantal mannen in de pen dan wanneer ik een gevoelig of gezellig verhaal vertel over ons leven binnen deze muren. Mannen betwisten meningen, mannen schrijven boze brieven. Terwijl de vrouwen die me schrijven, vaak gevoelens delen en over het algemeen ook positiever in het leven staan dan de mannen.

Ik denk (jaja, het is onwetenschappelijk) dat het ook met onze inborst überhaupt te maken heeft. Ik ben zelf ook niet altijd het zonnetje in huis. Mijn vrouw tilt de hele familie vaak met haar spontaniteit en vrolijkheid een niveautje hoger. Dat is een kwaliteit.

Waar gaat dit betoog heen? Wel, we zijn volgens Rutte & De Jonge aan de laatste loodjes van de corona-ellende bezig. Ik ben benieuwd of u in uw eigen huis ook dat verschil tussen de seksen waarneemt. Wie is de positieve, wie de zwartkijker? Hoe uit zich dat? En werden de verschillen uitvergroot door deze crisis? Vertel het me!

Reacties: frankpoorthuis@dpgmedia.nl