Reddingsactie na aardbeving Izmir: ‘Klop terug als je dit hoort!’

Het is chaotisch in de straten van Bayrakli, één van de hardst getroffen wijken. De aardbeving van vrijdagmiddag zorgde er hier voor dat vijf flatgebouwen volledig instortten. Een dag later rijden ambulances en andere hulpdiensten af en aan. De politie is net begonnen toegangswegen af te zetten. Er aantal panden staat nog steeds op instorten. En er wordt gezocht naar mensen onder het puin van flats waar weinig meer van over is.

De rampplek is afgezet met linten, omwonenden staan erachter met spanning toe te kijken. Een berg brokstukken, meer is er niet over van deze tien verdiepingen hoge woontoren. De flats ernaast zijn wel overeind blijven staan. De bovenste drie verdiepingen zijn nog zichtbaar. De rest is verdwenen in de grond. Als een kaartenhuis ineen gestort.

Reddingswerkers in rode pakken en helmen lopen op de berg puin rond. Zo nu en dan lijken ze iets te hebben gevonden. Dan spoeden ze zich allemaal naar één plek en zie je ze druk in de weer met het verplaatsen van brokstukken.

Bijna 48 uur na de ramp stijgt het aantal slachtoffers nog steeds. Het officiële dodental staat nu op 53. Honderden mensen liggen in het ziekenhuis. Soms boeken de reddingswerkers succes. Zoals afgelopen nacht toen een 70-jarige man levend onder het puin werd gehaald.

Er wordt geschreeuwd. ,,Stilte!’’ Iedereen in de wijde omgeving stopt met praten. Hulpdiensten hebben iets gehoord van onder het puin. Een stem misschien, van iemand die nog leeft. Soms kloppen ze op het beton en roepen ze ,,Klop terug als je dit hoort.’’ Coskun, een man van middelbare leeftijd, slaat het allemaal gade van achter het afzetlint. ,,We moeten allemaal meewerken,” fluistert hij. ,,Stil zijn zodat ze alle geluiden kunnen horen. Ik betwijfel dat er nog iemand in leven is, maar je weet het nooit.”

Coskun was aan het werk, als ober in het restaurant in het gebouw tegenover, toen opeens alles begon te schudden. Hij rende naar buiten en kon zich nog net vasthouden aan een boom. ,,Het duurde vijftien seconden. Het waren vijftien hele lange seconden. De boom ging van links naar rechts, maar ik dacht, ik moet ‘m blijven vasthouden.”

Terwijl hij zichzelf overeind probeerde te houden, zag hij een paar meter verderop een heel flatgebouw bewegen. ,,Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Eerst hoorde ik veel lawaai, krakende geluiden. Toen stortte het in, verdieping voor verdieping. Er was een enorme stofwolk. Ik kon niks meer zien, ik hoorde alleen geschreeuw van mensen daar binnen.”

Vijftien minuten had Coskun met zijn hoofd naar beneden op de grond gelegen, bang dan er een gebouw op hem zou neerkomen. Pas toen hij andere mensen zag rennen, durfde hij op te staan. Toen het stof rond de ingestorte flat was opgetrokken werd de ravage zichtbaar. ,,Ik kon alleen maar denken: die mensen zijn allemaal dood. We renden er naartoe. Veel mensen wilden gaan zoeken. De brandweer kwam er al aan. Maar we konden niks doen.”

In een andere straat wordt de hele middag gezocht naar een vrouw en haar vier kinderen in een flat van acht verdiepingen dat ook is neergekomen. Een reddingsteam hoorde zaterdagochtend opeens stemmen in de berg puin. Het duurde zeven uur om erbij te komen. De moeder en drie van haar kinderen werden onder luid applaus van omstanders levend naar buiten gehaald. Een van de kinderen overleed later in het ziekenhuis aan verwondingen. Er wordt nog steeds gezocht naar het vierde kind, een 3-jaar oud meisje. Maar de kans dat zij nog in leven is, wordt met het uur kleiner.

Er klinken continu sirenes in de wijk. Reddingswerkers rennen heen en weer. Honden worden ingezet om op geur naar mensen te zoeken. Een jongeman, die zich voorstelt als Kenan, kijkt ernaar. Hij volgt de reddingsoperatie al een paar uur, zegt hij. ,,Ze zoeken naar een meisje, tien jaar oud is ze, haar naam is Elif. Ze hoorden haar stem, en proberen haar er nu uit te krijgen.”

Hij heeft verband om zijn rechterhand, een lichte verwonding opgelopen tijdens het helpen met verplaatsen van puin vlak na de aardbeving. ,,Mijn flat staat hier achter, gelukkig hebben wij het overleefd. Ik zag hoe dit gebouw in elkaar zakte. Ik ben meteen gaan helpen, tot de reddingsteams kwamen. Het was verschrikkelijk. Ik ken mensen die zijn omgekomen.”

Tweeëntwintig uur na de aardbeving, wordt het meisje Elif gevonden. Ze lag onder de resten beton van tien verdiepingen. Turkse media melden dat ze het niet heeft overleefd.