Elke keer als ik Virgil van Dijk zie, denk ik: wat zal zijn moeder trots op hem zijn. Wat een schitterende kerel, die Virgil. In alle opzichten. Het lichaam van een beest, het gezicht van een engel. En een natuurlijke leider, die kalmte uitstraalt. Maar hij heeft ook tekst! Hij zegt zelfs ‘ik’ als hij het over zichzelf heeft, in plaats van ‘je’. Kom daar maar eens om in de voetballerij.