Bezinnen en mijmeren rond volledig herstelde bosvijver en op het brevierpad van Sion

Hoge ruige bosschages onttrokken de oude structuren aan het zicht. Jarenlang. Want het was ook geen plek waar de monniken zelf verbleven, dus nut had het niet meer. De tuin tussen portiershuis en het klooster zelf, was niet de plek waar de monniken verbleven. Zij zochten de rust achter de muren van het klooster. De tuin was voor gasten. En met het kleiner worden van de orde, was er steeds minder tijd voor het onderhoud. En de noodzaak was er ook steeds minder.

Nu is Sion in handen van een nieuwe organisatie, die er rust en bezinning wil bieden in de natuur, al dan niet met een religieuze insteek. Het gastverblijf wordt vernieuwd en gerenoveerd. Klaargemaakt voor gasten van deze tijd met nieuwe badkamers en net iets meer ruimte. Maar ook de tuin was een belangrijke wens om aan te pakken. Tientallen vrijwilligers vanuit de wijde omgeving helpen Sion op te knappen. En de bijdrage van 15.000 euro van SBNL Natuurfonds zorgde er voor dat onder meer de vijver professioneel uitgebaggerd kon worden. 

Directeur van Nieuw Sion Peter Dullaert wandelt het brevierpad. Daar waar priesters vroeger hun brevieren konden bidden. ,,Geen vrijblijvend gesprek met God dus, maar vaststaande gebeden met vaste teksten. In die zin verschilt het christelijk geloof niet veel van andere geloven. Deze tuin werd vroeger gebruikt door gasten. Priesters die hier tijdelijk verbleven hadden hier plek om hun brevieren te bidden.” De paden worden deels gemarkeerd door berkenstammetjes. De vijver is hele oude structuur die al wel honderd jaar geleden aangelegd is. 

De monniken zijn verhuisd naar Schiermonnikoog, maar nu kan iedereen die zelf tot bezinning wil komen een rondje over het brevierpad maken.  Elke middag zijn er vrijwilligers in het portiershuis aanwezig waardoor de toegang tot de vijver en het pad toegankelijk is. Om uit te leggen wat de functie van het aangelegde pad. Dullaert toont vaker het gevoel van het pad aan mensen. Achter de kloostermuren bevindt zich nog het èchte brevierpad dat de monniken zelf gebruikten. Vroeger nooit toegankelijk, nu alleen tijdens rondleidingen. ,,We gaan in ganzenpas en in stilte door het berceau, zoals je een tunnelpad noemt”, gaat hij door het door beukenhagen omboogde pad. ,,Dan krijgen mensen het gevoel. Door de stilte en de ganzenpas.” En dat kan vanaf nu ook op een plek voor de kloostermuur, rond de opgeknapte bosvijver.