‘De plataan bij de Deventer bibliotheek moet sneuvelen? Zo creatief als beton’

Ik lees bij de Stentor over wel of geen kap van een aantal bomen rond het Grote Kerkhof en de Stromarkt in Deventer. Bij de herinrichting is vanwege architectonische en stedenbouwkundige redenen geen plek meer voor de bestaande bomen. Dat klinkt, maar slaat natuurlijk nergens op.

In eerdere berichtgeving kwam ik een uitspraak van een ondernemer tegen: ze zorgen voor zo’n smurrie, die bomen. Zouden de ondernemers op Schiermonnikoog dat ook over het strand zeggen: weg met het zand, want mensen lopen dat steeds naar binnen in de winkel.

Ach ja en altijd die beperkte levensduur van de bomen, ook al zo’n goede reden om gezonde bomen alvast maar neer te halen. Alsof je een bankstel waarop je uitgekeken bent de deur uit doet.

En dan moet ik als lezer helemaal onder de indruk zijn van het rijtje comités, belangenverenigingen, omwonenden en ondernemers die achter de kaalslag staan. Dit is blijkbaar voldoende legitimatie voor burgemeester en wethouders om de bomen om zeep te helpen?!

Een zoethoudertje richting de Bomenstichting volgt ook nog in het artikeltje: er komt heus wel iets voor het neerhalen van de bomen terug: ander groen, wat kleiner en beter verspreid over het plein en oh ja, een waterpartij…

Als een herinrichting echt creatief is, neemt de gemeente dat wat er is, als uitgangspunt. In Japan werd er bij de bouw van een station fraai om een boom heen gebouwd*. Lijkt me best gedoe, is wel gebeurd, knap. Of dichter bij huis in Twente is ook te zien hoe natuur gerespecteerd wordt. Een eik groeit daar al meer dan een eeuw dwars door het dak van een bakhuisje. Hoezo moet een plataan bij de entree van de bibliotheek in Deventer sneuvelen vanwege een verhoging die er komt? Als je dat tot je door laat dringen, besef je: dat deugt van geen meter. In ieder geval ben je met elkaar zo creatief als beton.

Het boek ‘Het verborgen leven van bomen’ van Peter Wohlleben is in deze kwestie verplichte kost voor burgemeester en wethouders, de architect, en al die buurtcomités, belangenverenigingen, ondernemers en aanwonenden. Of als dat te ingewikkeld is, is daar het kinderboek ‘Wonderbos’ van Medy Oberendorff en Jan Paul Schutten. Dan dringt ongetwijfeld het besef door hoe zuinig we moeten zijn op al deze prachtige bomen die de stad sieren en van essentieel belang zijn voor onze leefwereld.

Mijn oproep aan burgemeester en wethouders: in plaats van overgaan op kappen, heb lef en wees creatief. Kan je als gemeente juist mee scoren. Het kan anders en is nog steeds mogelijk. Bomenstichting: ik bewonder jullie, houd de moed erin. Bomen: blijf nog heel lang staan bloeien en groeien.

Anne Kooij, Deventer