Over een half jaar begint voor Deventer roeisters Remke, Astrid, Désirée en Bela het avontuur van hun leven - als corona het toelaat......

Ze zijn allemaal de 50 jaar gepasseerd, maar gezien de ferme slagen die ze maken met de riemen van hun boot The Liberty zit het wel goed met de factor kracht. In de jachthaven van Deventer is de roze roeiboot, met een futuristisch uiterlijk, een beetje een vreemde eend in de bijt.

Bela Evers, Remke van Kleij, Désirée Kranenburg en Astrid Janse laten de boot trots zien. Aan beide kanten is een mini-kajuit waar op toerbeurt twee van de vrouwen - elk aan een kant - zich even kunnen terugtrekken, terwijl de andere twee roeien. In de kajuit bevinden zich ook de radio, portofoon en veiligheidscommunicatiemiddelen. De batterij wordt opgeladen door twee grote zonnepanelen op de voor- en achterkant van de boot.

Dutches of the Sea staat er te lezen op de boot, het is de naam waarmee de vrouwen zich hebben ingeschreven voor de Talisker Whiskey Atlantic Challenge, een van de zwaarste roeiwedstrijden ter wereld. Van de Canarische Eilanden naar Antigua, Zuid-Amerika. Ruim 4700 kilometer roeien, geschat wordt dat de vrouwen er ongeveer vijftig dagen over zullen doen. Met in het achterhoofd de goede doelen waarvoor ze in actie komen: de Stichting ALS en Plastic Soup.

Met een begroting van 110.000 euro gingen de vrouwen vorig jaar al de boer op om sponsors te vinden. De boot alleen al kostte een klein vermogen, ook het inschrijfgeld voor de wedstrijd bedraagt meer dan 23.000 euro. Tel daar vervolgens alle levensmiddelen, cursussen en transportkosten bij op en de ton aan euro’s wordt al snel overschreden. Met acties, benefietdiners, speciale bijeenkomsten moet dat geld bijeen worden gehaald en de vrouwen lagen op schema, zeggen ze. 

Tot de coronacrisis de kop opstak en de wereld er ineens heel anders uitzag. ,,We konden ineens niet samenzijn, niet samen trainen. Nu wel weer gelukkig, maar aan het begin niet’’, zegt Bela.

Astrid: ,,We konden geen bijeenkomsten houden, het benefietdiner ging niet door waardoor we veel geld zijn misgelopen. Dat moeten we nu nog inhalen wanneer het kan. We hebben zeker nog plek op de boot voor grote sponsors. Ik hoop dat mensen ons willen steunen in ons avontuur, maar vooral in onze strijd voor de goede doelen.’’

Voor Désirée kwam corona wel heel dichtbij. ,,Mijn man Peter was één van de eerste coronapatiënten in deze regio. Hij kwam ziek terug van wintersport en ook mijn schoonmoeder werd direct daarna ziek. Peter is gelukkig redelijk hersteld, maar mijn schoonmoeder is nu nog steeds aan het revalideren in het ziekenhuis. Ze is bijna 81. Het gaat gelukkig goed met haar. Steeds een beetje beter, maar ze heeft nog een lange weg te gaan.’’

In die tijd had het roeien even geen prioriteit, weet Désirée.  ,,Al waren we in die tijd vooral met thuis sporten bezig en konden we nog niet fysiek samen trainen. Dat scheelde wel. Al hebben we één keer met zijn vieren via videobellen met elkaar getraind. Allemaal op zo'n roeiapparaat. Dat was wel leuk, waren we toch samen bezig.’’

Pas op eerste pinksterdag konden de vrouwen voor het eerst weer fysiek samen trainen. Bela: ,,We houden zoveel mogelijk afstand van elkaar, maar soms is het niet mogelijk. We moeten wel samen trainen. We doen voorzichtig, zien weinig mensen en gebruiken ons verstand. En we zijn buiten, dat scheelt ook natuurlijk.’’

Désirée beaamt dat. ,,We willen elkaar wel eens een knuffel geven als het goed gaat, maar doen dat echt niet. We schudden geen handen, hoogstens een elleboogje. Daar zijn we heel strikt in.’’

De vrouwen praten met een mental coach, die hen probeert voor te bereiden op wat komen gaat. Niet alleen de fysieke uitdaging, maar ook de geestelijke. Want met zijn vieren, dichtbij elkaar op een relatief kleine boot, dat gaat ergernissen opwekken.

,,Natuurlijk, maar we hebben geleerd te blijven praten. Je kunt nu eenmaal niet weg en je moet het als team doen. We leren welke rol je jezelf dan aanmeet en welke verstandig is. Dat het soms moeilijk zal worden, is helder. Maar als je dat van tevoren weet, scheelt dat veel.’’

Oh ja, zeggen ze nog voor ze The Liberty instappen voor een training. ,,Op 28 juni kunnen mensen een kijkje komen nemen bij Fooddock in Deventer. Dan vertellen we alles over ons komende avontuur. Een meet & greet zeg maar. Dat gebeurt om 11.00 uur’’, zegt Astrid. Via social media van Dutchess of the Sea wordt binnenkort meer informatie gedeeld.

En daar gaan de vrouwen. Roeiend op de IJssel, trainend voor dat ene grote moment. Het avontuur van hun leven.