Ook Stine Jensen heeft met stijgende verbazing gekeken naar de escalatie van het conflict bij de Oostvaardersplassen: de arrestatie afgelopen weekend van activisten die de grote grazers bij wilden voeren én de bedreiging van boswachters die een verzwakt hert afschoten. ,,Beide kampen zeiden het beste met de dieren voor te hebben, maar ondertussen stonden ze lijnrecht tegenover elkaar.''

De heisa in Flevoland staat volgens de filosofe, die op mens-dier-relaties promoveerde, niet op zichzelf. ,,Het komt veel vaker voor dat mensen op de barricades klimmen. Deze week was er een vergelijkbare actie voor wilde zwijnen in Hoenderloo. Eerder hadden we koe Hermien. Daarvoor waren er de paarden in het stijgende water bij Marrum. En iedereen herinnert zich Knut, het ijsbeertje. Of gorilla Bokito die niet afgemaakt mocht worden.''

In al deze gevallen lopen de gemoederen hoog op, signaleert Jensen: ,,Dat is zo vreemd niet: we krijgen steeds meer oog voor het lijden van dieren, iets waar vorige generaties nauwelijks bij stil stonden. Zo'n Partij voor de Dieren heeft daar zeker aan bijgedragen; zij vroegen zelfs aandacht voor de misère van de goudvis. En dat we dat lijden serieus nemen, heeft weer te maken met het feit dat we ons meer en meer met dieren identificeren en veel op ze projecteren. Het zijn 'lieve, onschuldige wezens' die door de autoriteiten in de steek worden gelaten.''

Tijdens de demonstratie afgelopen weekend speelde er nog iets anders. ,,Het was Pasen, er was een optocht, mensen droegen kruizen. Daardoor kreeg het geheel bijna iets religieus. 'We gaan het goede doen, we gaan een moord afwenden'. Het was alsof het hert de Messias was die aan het kruis genageld zou worden.''