IJskoorts bij Dronter sportduikers

Drie mannen, een vrouw en een instructeur melden zich zondagochtend bij de Casteleynsplas net buiten Emmeloord. Stuk voor stuk geoefende duikers, met elk zeker honderd duiken 'op de teller'. Maar een duik onder het ijs door is toch andere koek. Ook als je doorgewinterd sportduiker bent, zegt Sandra Nobel, de enige vrouw in het gezelschap. ,,Het blijft spannend. Bijvoorbeeld omdat je niet meteen naar boven kunt als je dat wilt of als er iets gebeurt. Er ligt immers een plak ijs boven je. Wat het verder spannend maakt is de vraag wat je apparatuur doet bij zulke lage temperaturen. En wat ook een spannende factor is, is dat je het niet zo vaak een ijsduik kunt maken."

Het kost de duikers enige voorbereiding om zich in het droogpak te hijsen, het gezicht tegen de kou in te vetten en de apparatuur te controleren. Maximaal een kwartier in het water blijven, instrueert Ben van Houten de eerste twee die het water in gaan. Van Houten houdt contact met de twee mannen via een veiligheidslijn. Altjo Medema en Andre Goedegebure mogen als eerste naar beneden. Hoewel naar beneden... ze blijven steken op nog drie meter diepte. Vanaf de kant is het gemakkelijk te volgen waar in het water ze zich bewegen. De luchtbellen die ze veroorzaken blijven steken tegen het ijs en vormen zo een spoor. 

Lees verder onder de foto:

Een kleine tien minuten later steken ze hun hoofd weer boven water en mogen Arno van der Hoeven en Sandra Nobel het water in. Laatstgenoemde komt met een verkleumde hand, maar razend enthousiast na bijna een kwartier weer boven. ,,Zo gaaf dit. Echt ontzettend de moeite waard. Die bellen en het zonlicht erop, is een bijzonder gezicht." Had ze voorafgaand aan de eerste ijsduik van de winter gedacht dat ze naderhand wel genezen zou zijn van de ijskoorts, het tegendeel blijkt waar. ,,Laat maar vriezen komende week, dan gaan we volgende weekend in de herhaling."