Lezers schrijven: ‘Sociale misstanden in Enschede lijken op toeslagenaffaire’

Zo’n twee jaar geleden werden mij de overeenkomsten tussen de Toeslagenaffaire en de sociale misstanden Enschede al duidelijk. Gedreven door perverse prikkels gaven de Belastingdienst jarenlang uitvoering aan de Toeslagenwet en de Enschedese colleges aan de Participatiewet, de Wet Maatschappelijke Ontwikkeling en de Jeugdzorg. Kwetsbare inwoners en hun gezinnen die een beroep deden op de Kinderopvangtoeslag, een PW-uitkering, wmo- en Jeugdzorgvoorziening werden doelbewust financieel benadeeld door respectievelijk de Belastingdienst en de gemeente Enschede.

Het Diaconaal Platform Enschede legde onlangs in haar memo precies de vinger op de zere plek en verweet de  Enschede terecht structureel onethisch handelen jegens kwetsbare inwoners. De roep om een diepgravend onderzoek door een extern bureau werd hierdoor steeds luider.

De ex-wethouders Patrick Welman (CDA) en Jurgen van Houdt (ChristenUnie) waren in de periode van 2014 tot 2018 eindverantwoordelijk voor het Enschedese schrikbewind in het sociaal domein. Zo deden zich in onze stad onder meer de volgende sociale misstanden voor:

* De onrechtmatige zoekperiode bijstandsaanvragers 27 jaar en ouder. Ruim 2.500 inwoners en hun gezinnen werden door deze laakbare werkwijze zwaar gedupeerd. De Nationale Ombudsman stelde in 2015 een onderzoek in en bestempelde de Gemeente Enschede tot ‘onbetrouwbare overheid’.

* De gebrekkige bevoorschotting bijstandsaanvragers. De Rekenkamer deed in 2017 onderzoek en stelde vast dat de Gemeente Enschede geen óf te laat en te lage wettelijke voorschotten verstrekte.

* Het niet in behandeling nemen van aanvragen bijzondere bijstand bewindvoering. Sociaal advocate mr. Petra Gerritsen voerde voor Findool Bewindvoering meerdere procedures. De Centrale Raad van Beroep deed in 2017 uitspraak en stelde vast dat Enschede in strijd met wet handelde.

Sinds 2018 zwaaien wethouder Arjan Kampman (PVDA) en Niels van den Berg (BurgerBelangen) het scepter in het sociaal domein maar die bakken er helaas ook niet veel van. Na ruim tweeënhalf jaar registreert Stichting ‘Sociaal Hart Enschede’ in 2021 nog steeds een aantal sociale misstanden. We kunnen er vele noemen, zoals: Gebrekkige ‘fraude’ onderzoeken ruïneren mensenlevens, inhumane maatregelenverordening (strafkortingen), gebrekkige verstrekking bijzondere bijstandsaanvragen, veelaanvragers maandenlang zonder inkomen, schending van de AVG door het opvragen en beheren van medische gegevens en ouderen, zieken en gehandicapten die worden beperkt in hun zorg.

Inwoners die een klacht willen indienen over gedragingen van ambtenaren of de gemeente kunnen zich wenden tot het gemeentelijk Klachtencommissariaat. Burgemeester Onno van Veldhuizen is portefeuillehouder van het Klachtencommissariaat. Sinds enige tijd ligt Klachtencommissaris Ninke van der Kooy onder vuur. Ook hier registreert ‘Sociaal Hart Enschede’ helaas een sociale misstand. Het heeft er alle schijn van dat deze ambtenaar niet onafhankelijk is. Er is onvrede over functioneren en positionering.

René Beunders, 
Stichting ‘Sociaal Hart Enschede’

Het sluiten van kerken is op termijn funest voor de beleving van het katholicisme. Vicaris Cornelissen oppert dat ingrijpen in de kerken noodzakelijk is om erger financieel leed te voorkomen binnen de parochies. Doch ook hij kan zo langzamerhand weten dat het sluiten van de (gezonde) kerken (met haar gemeenschappen) een einde betekent van een gang naar de ‘vreemde’ kerk! Dientengevolge zal ook de jaarlijkse kerkbijdrage aan die ‘vreemde’ kerk drastisch afnemen, gevoed door het kwaad dat een sluiting met zich mee heeft gebracht. De geloofsbeleving, waarbij ook de kerk centraal staat, ook al ga je er niet naar toe, is een ijkpunt binnen een dorp. Het roept een gevoel van geborgenheid op. Van de beleving van het katholicisme zal in 2025 niet veel meer overblijven. En jazeker, een handvol mensen zal de ‘overgebleven’ kerk nog bezoeken, doch dat zijn de plaatselijke bewoners. Einde verhaal......

Theo Lansink, Saasveld
(parochiaan van de St. Plechelmusparochie)

Het Twents mag nooit verloren gaan, schrijft Tubantia. Weer worden dan de problemen met de uitspraak van het Twents (“ie könt aaltied heur’n) en de geschreven wijze van Martin Peters (“a’k nit zol weet’n deenk ik oet Eenske) duidelijk.

Probleem met het geschreven Twents is de geringe overeenkomst tussen klank- en tekenkoppeling, maar dat geldt ook voor het Engels, vandaar dat dyslectici in dat taalgebied veel meer voorkomen dan bijvoorbeeld in Hongarije, waar die koppeling eenduidiger is.

En het Nederlands? Het woord jeneverbes kent het teken e met drie verschillende klanken. Namelijk  /u/, /ee/ en /è/. In het Twents zijn de klank-teken-koppelingen sub-regiogebonden, maar iedere Twentenaar begrijpt het als een jeugdige zegt: “ik goa noar mien meek’n hen”, hoewel het woord meisje per stad zelfs anders uitgesproken wordt. Ook in geschreven taal kan het afgeleid worden van het Duitse “Mädchen” en “hin”. Ondanks de taalvorm herken je de taalinhoud, de kernzin.

Het Twents zal ook blijven omdat er vanaf 1980 een revival is gekomen van taalsubculturen. Bijvoorbeeld Ede Staal met het Gronings, Normaal met het Achterhoeks, Rowwen Hèze met het Limburgs. En ‘t Twaents leeft ok nog laaang en gelukkug.

Bram Theo Steynis,
Almelo