Lezers spreken zich uit: ‘Stoere mannen kijken de andere kant op en zeggen: Jas hem er maar in!’

Januari 2021. De GGD begint met vaccineren, het is volop winter en de wind waait om de tent op het terrein van de Universiteit Twente. Mijn schoonheidssalon zit door de coronamaatregelen tijdelijk dicht en daarbij werk ik in de zorg. Dan ga je helpen om de pandemie te lijf te gaan, al heb ik geen idee hoe dat eruit zal zien.

Half februari ben ik begonnen, eerst in Almelo met de groep 90-plussers. Ze kwamen blij en opgelucht binnen in het vaccinatiecentrum. Bijna altijd onder begeleiding. We kregen vaak de vraag: ‘Heb je nog een vaccinatie over?’ En steevast was ons antwoord: ‘Helaas.’

Het duurde even voordat we het in de cijfers terug zagen, maar het massaal vaccineren begon echt het verschil te maken. De leeftijd liep gestaag naar beneden, en na een tijdje namen ook de besmettingen af. De ic’s, met onze helden, kregen iets meer lucht. We zijn nu in augustus aanbeland met tieners en twintigers, gelukkig zien ook zij dat we het samen moeten doen, en dat we ook hen nodig hebben om de dekkingsgraad te halen.

Wij, de vaccineerders van de GGD, hebben veel meegemaakt, kunnen allemaal prachtige verhalen vertellen over dankbare mensen die naar de locaties kwamen. In scootmobiels, rollators en nu de 12-jarigen. „Vind je het eng”, vraag ik dan. „Ja, een beetje.” „Natuurlijk vind je het een beetje eng, maar we doen het samen.” En dan de opluchting, wanneer je zegt: het is klaar. 

Stoere mannen, onder de tatoeages, die op de stoel gaan zitten, de andere kant op kijken en zeggen: „Jas hem er maar in.” Als ik vraag of ’ie het spannend vindt, wordt er wat gemompeld. Prachtig dat ook zij kwamen. Mannen in hun werkkleding, ze hadden T-shirts aan met allerlei bedrijfsnamen, soms zelf met een broodtrommel of een koelbox, ze moesten immers toch 15 minuten wachten.

Als ik dan even tussen het vaccineren door naar al die mensen in het Colosseum keek en ze op de stoel zag zitten, dan kreeg het gevoel ‘samen’ een nieuwe dimensie. 

De GGD is aan het afschalen, verschillende locaties sluiten de deuren en we worden bedankt voor onze inzet. Maar wat was het een eer om hier aan mee te mogen werken. Een diepe buiging voor de GGD Twente, die deze gigantische operatie zo op poten heeft gezet.

Dank aan al die lieve collega’s, we hebben bijna allemaal ook een andere baan, maar we waren bereid om deze verantwoordelijkheid samen aan te gaan. Nu gaan we weer onze eigen weg. Studenten met hun prachtige studies overal in Nederland, wij werkenden met onze reguliere banen en oudere collega’s gaan verder met hun welverdiende pensioen.

Het was een feestje met jullie, elke dag weer. En dank aan al die mensen oud en jong die we hebben mogen vaccineren. We hebben het samen gedaan. 

Sonja Meijerink-Senger, Losser

Het nieuws over de fraaie jaarcijfers van de ING Bank prikkelde H. Lucassen tot een kritische lezersbijdrage. Meer winst is leuk, maar waar is de service gebleven?

Met enige verbazing en irritatie heb ik als lezer kennis genomen van het artikel ‘ING is hersteld van corona, winst vervijfvoudigd’, vorige week zaterdag in de krant. In dit artikel wordt melding gemaakt dat de te verwachten verliezen door de coronapandemie achteraf voor de bank blijken mee te vallen. Daardoor kon weer 91 miljoen uit de zogenaamde Stroppenpot ( totaal 1,34 miljard ) gehaald worden. Daarmee is dan ook de belangrijkste oorzaak van de 1,5 miljard euro winst genoemd.

Dat er bij banken forse winsten worden gemaakt weten we inmiddels wel en ook de aandeelhouders zullen wel blij zijn dat er weer dividend uitgekeerd wordt. Dit alles staat in schril contrast met de dienstverlening van deze banken. Veel filialen worden of zijn al gesloten en voor alle dienstverlening moet meer of extra betaald worden.

Wat mij echter irriteert is het volgende. Ik wilde deze week bij mijn ING bank in Almelo - net verbouwd - een bedrag aan contant geld pinnen. Ik was er na de verbouwing nog niet geweest (laat staan dat ik als ING-klant een uitnodiging voor de opening heb ontvangen). In een super-de-luxe ruimte werd ik ontvangen door een jongedame die mij een zitplaats aanbood en vroeg waarvoor ik kwam en of een een kopje koffie wilde. Toen ik haar aangaf dat ik alleen de geldautomaat zocht om een bedrag contant te pinnen, gaf zij aan dat dit niet meer bij de ING kon. Zowel pinnen als storten van geld is in deze bank niet meer mogelijk!

Zij gaf aan dat ik mij bij een zogenaamde gele Geldmaat diende te vervoegen die elders in de stad geplaatst zijn om daar mijn gewenste geldbedrag te pinnen. Zij pakte een bedrukt half A-viertje met daarop een viertal locaties in Almelo waar ik zo’n geldmaat kon vinden. De dichtstbijzijnde voor mij was in dit geval de Plus Supermarkt aan de Bornsestraat.

Nu vraag ik mij of de gewone burger die niet belegt, of in aandelen of andere financiële zaken zit, nog wel gewenst is bij de ING bank. Wellicht moeten we maar eens omkijken naar een andere klantvriendelijke bank die ook oog heeft voor de kleine eenvoudige spaarder. Ik heb begrepen dat er kleine buitenlandse (Duitse) banken zijn die zich hier willen vestigen en waar je voor alle geldzaken terecht kunt.

H. Lucassen, Almelo

In het artikel ‘Prikbewijs niet nodig voor sportschool’ stelt Ronald Wouters van de Branchevereniging sportscholen NL Actief dat er voorlopig geen vaccinatiebewijzen nodig zijn voor nieuwe leden die zich aanmelden bij de sportscholen. Vanuit zijn sportscholen-achterban denkt hij dat het ontbreken van een prikbewijs voor nieuwe leden geen issue is voor de sportschoolhouders.

Zelf trim ik elke week al jarenlang met een aantal ouderen in de sportschool om gezond te blijven en je beter te voelen. De meesten van ons hebben oftewel een hartoperatie, dan wel een andere zware operatie achter de rug, en willen bij de sportschool aan de conditie blijven werken. Ieder van ons is met het coronavaccin gevaccineerd en trimmen, onder begeleiding van een deskundige van de sportschool, op 1,5 meter afstand. Deze trimmers hebben zich niet alleen voor de eigen gezondheid laten vaccineren, maar willen ook absoluut geen coronaveroorzaker zijn voor anderen.

De afstand van anderhalve meter in de sportscholen vormen echter geen enkel beletsel voor de uitstoot van ‘aerosolen’ door eventuele besmette niet-gevaccineerden. Ik heb veel over voor mijn gezondheid en die van anderen, maar ga absoluut niet trimmen in een omgeving waar dit niet veilig kan. Mochten de sportscholen overgaan tot het toelaten van nieuwe leden zonder prikbewijs, zal ik (en met mij velen) direct op zoek gaan naar een andere sportschool die wel een prikbewijs vragen van nieuwe leden.

Hans Nijhof, Hengelo

Terecht worden vraagtekens geplaatst bij het blindelings beleggen in vastgoed, wat ten koste dreigt te gaan van de huizenmarkt. Maar waar ligt de grens? Geld is in veel meer opzichten het lokmiddel waar massaal achteraan gelopen wordt. Door alle eeuwen heen. Eerst door de adel die zijn horigen uithongerde, daarna door het uitmelken van koloniën zonder genade voor de bevolking, toen volgde de opkomst van de industrie en met name in de textiel wisten textielbaronnen hun arbeiders duchtig onder de duim te houden. Dan had je in Drenthe de veenarbeiders die het moesten doen met een zij spek en veel jenever.

Nu zijn het de ceo’s die met dikke bonussen naar huis gaan. Inderdaad, ze knijpen hun werknemers niet meer zo gruwelijk uit als vroeger, nu gaat het ten koste van ons milieu. Want de aandeelhouders (beleggers) moeten tevreden gehouden worden. Over het algemeen wordt bezit enorm verheerlijkt. Het is nooit genoeg en lukt het niet legaal, dan gaan we de drugshandel in, soms zelfs uit armoe.

In de Bijbel wordt wel duidelijk gewaarschuwd voor het aanbidden van de mammon (het geld). We moeten ons eens realiseren dat bezit heus niet slecht is, maar er is ook nog zoiets als ‘genoeg is genoeg’. Het is toch van de zotte dat áls je al alles hebt wat je hartje begeert, dat je dan nog blijft azen op meer winst.

In ons stinkend rijke land is het nooit genoeg en dat gaat ten koste van de zorg, het onderwijs, de jeugdzorg en dan heb ik het nog niet eens over het milieu. Dat laatste telt al helemaal niet in Nederland, totdat het fout gaat, zie nu Limburg, maar ook de gaswinning in Groningen én natuurlijk de teloorgang van onze laatste beetje natuur. Geld maakt meer kapot dan ons lief is.

Roel Martens, Borne