Nieuwjaarswens voor Enschede: ‘Ik zie meer fundament voor bloei dan voor continue crisis’

Het begon met de grootste crisis van alle: de oorlog in Oekraïne. Daarop volgden de energie-, stikstof-, woningbouw- en algemene vertrouwenscrisis - die laatste vooral in de overheid, maar misschien ook wel in elkaar. Randstad tegen platteland, rijk tegen arm.

Crisis is een negatief woord. Wie er het woordenboek op naslaat ziet ‘alarmtoestand’, ‘noodgeval’ en ‘inzinking’ als synoniemen. Een crisis vraagt oplossing en verandering. Dat lukt als we elkaar rustig in de ogen blijven kijken, een open gesprek voeren en samen goede, lange termijnbeslissingen weten te maken. Dan wenkt het volgens het woordenboek tegenovergestelde begrip van crisis: ‘Bloei’!

Verandering ligt altijd in alles om ons heen. Een stad groeit, krimpt en groeit weer. Eerst bouwden we alles dicht op elkaar: fabrieken, woningen, scholen etc. Vanaf de jaren 60 haalden we alles uit elkaar. En nu willen we toch weer kruisbestuiving en reuring en gaan we weer (voor zo ver het schoon en veilig is) naar nieuwe vormen van functiemix.

De brede asfaltloper die royaal door ons steden werd uitgerold, met pleinen vol parkeerplaatsen, willen we niet meer. We hebben nu een vriendelijke en gemengde stad nodig, met ‘alles’ binnen 15 minuten bereikbaar. Een stad voor verblijf, voor de voetganger en de fietser. De oude bosbeken die we ooit ondergronds in onze rioolsysteem verstopten brengen we nu weer trots aan het daglicht. We zijn rond de stad op zoek naar nieuwe gewassen. Op de Usseler Es gaan 200 families weer samen boeren.

Verandering verloopt niet altijd vlekkeloos of eensgezind. Maar ik zie meer reden fundament voor bloei dan voor continue crisis. Voor innovatie in plaats van stilstand. Op voorwaarde dat we wel elkaar blijven aankijken en het gesprek - ook als die moeilijk is - blijven aangaan. De vragen zijn soms complex: Hoe gaan we groeien, zonder ons geliefde landschap te verliezen? Hoe blijven stad en land met elkaar verbonden? Hoe behouden we onze identiteit als Enschede tegelijkertijd met de vernieuwing opzoeken?

Nieuwe inzichten komen nooit voort uit wegkijken of uit de stilte tussen twee standpunten in. Dus ik wens Enschede in het nieuwe jaar moed toe. De moed om, met respect voor elkaar, het gesprek te blijven aangaan en de oplossingen samen te zoeken. Zodat we de angst voor de toekomst kunnen vervangen door hoop en actief werken aan de toekomst.

Jessica Hammarlund Bergmann, stadsbouwmeester Enschede