Een leven lang in dienst van anderen

,,Na 45 jaar werken is het tijd voor nieuwe, jonge, andere mensen. Met frisse ideeën. Dat is ook goed voor de school.''

,,Ja, dat zat er al vroeg in. Als kind wilde ik nooit anders dan juf worden en ik heb me altijd betrokken gevoeld bij kinderen die van jongs af aan net iets minder talenten hebben meegekregen dan anderen. Hen helpen, kansen bieden, de zorg geven die ze nodig hebben, daar is mijn hart altijd naar uit gegaan.''

,,Haha, ik heb heel lieve neefjes en nichtjes, die mij volop 'misbruiken' als tante en oma. En behalve reizen maken, thuis opruimen en tijd aan andere mensen schenken waar ik jarenlang te weinig aan toe ben gekomen, blijf ik veel bestuurswerk doen in diverse functies. Ik zit in de raad van toezicht van Volare en het Cultuurplein, zet me in voor de stichting Leergeld en ik word binnenkort voorzitter van de Rotary. Ja, inderdaad, allemaal maatschappelijke instanties die zich ook veelal inzetten voor de zwakkeren in de samenleving. Dat soort dingen gaat me kennelijk tamelijk goed af.''

,,De samengang van het voortgezet beroepsonderwijs met het algemeen voortgezet onderwijs. Het was niet zozeer niet leuk, als wel heel moeilijk. Leerkrachten die heel anders met leerlingen gewend waren om te gaan, moesten ineens met elkaar, in hetzelfde gebouw, samenwerken. Collega's die zacht gezegd niet bepaald dol op elkaar waren. De ene groep had last van een Calimero-effect, de andere voelde zich verbaal superieur. Veel ging ook wel goed, maar er waren ook muitende collega's, waardoor het soms niet bepaald gezellig was.''

,,De RSG ziet er heel mooi uit nu. Daar heb ik altijd veel energie in gestoken. Een school moet in mijn optiek voor leerlingen een fijne plek zijn om te verblijven. Daarnaast genoot ik van alle activiteiten met en voor leerlingen, zoals het lentebal, de vele schoolreizen, de 4 mei-viering, de speeddates, de Week van de Toekomst. Met de laatste onderdelen vond ik het ook altijd een uitdaging om de verbinding te leggen tussen de school en de omgeving, de plaats waar we met z'n allen wonen, het bedrijfsleven en culturele instanties.''

,,Dat waren er zoveel. De diplomeringen elk jaar weer. Het Open Huis op school en de galafeesten. Het allereerste galafeest in 2003 in het bijzonder. Zo mooi zoals iedereen eruitzag, hoezeer leerlingen en ouders hun best hadden gedaan. We stonden na afloop om half vier 's nachts nog de vloer te schrobben, maar we deden het met liefde en groot plezier.

,,Het overlijden van rector Jan Hatzman en ooit, meer dan 35 jaar geleden, het overlijden van een leerling. Maar ook sterfgevallen van ouders van kinderen. Begrafenissen, ziekte bij mensen. Als je werkt op een school betreft dat ook nagenoeg altijd jonge mensen, zelfs de ouders van kinderen zijn nog jong. Zulke momenten zijn altijd heel  erg  moeilijk.''

,,Ooit zochten we een leerling thuis op die was ziek gemeld. Zijn moeder meldde dat hij in bed lag. Toen wij op z'n kamer kwamen, lag hij inderdaad onder de dekens. Maar: hij had zijn helm nog op. Haha. We hebben hem achterin de auto gezet, weer meegenomen naar school en in de klas gezet.''

------