Heleen (45) offerde haar carrière op voor moederschap: ‘Wat er tegenwoordig van moeders wordt gevraagd is ridicuul’

Ben je altijd tegendraads geweest?
,,Tot mijn 39ste heb ik het gedaan zoals verwacht wordt: studeren, een goede baan krijgen: ik was consultant bij een werving en selectiebureau, trouwen en een kind krijgen. Maar met de komst van onze dochter dacht ik: hoe doet iedereen dat? Je leven wordt anders maar je moet doorgaan. Dan kon en wilde ik niet. Dus ben ik gestopt met werken om fulltime te gaan moederen.”

Wat was het moment waarop je dacht: dit gaat niet?
,,Na mijn zwangerschapsverlof ging ik weer aan het werk en bracht mijn baby naar de crèche. Dat voelde helemaal niet okay. Zat ik daar op mijn werk af te kolven. Ik merkte dat mijn hoofd niet bezig was met werk en mijn lijf zat in de nasleep van bevallen. Terwijl mijn collega’s om mij heen hard aan de slag waren dacht ik: wat doe ik hier? Ik wil ergens anders zijn. Dan als een dolle doorwerken en naar de crèche racen om mijn kind op tijd op te halen. Die stress, dikke onzin. Ik heb nog gevraagd of ik minder kon gaan werken, maar dat was niet mogelijk. Dus stopte ik.”

En werd je financieel afhankelijk van je man.
,,Er wordt geroepen dat je als vrouw financieel onafhankelijk moet zijn. Dat vind ik echt onzin. Er is ook nog zoiets als een kind dat de aandacht verdient van zijn ouders. De rust en verzorging die een klein mens nodig heeft, kost tijd. Ik vind het onzin dat een vrouw zich in een enorme spagaat moet duwen om alle ballen overeind te houden. Wat er tegenwoordig van moeders wordt gevraagd is ridicuul. En dan verbaast men zich dat ze bij bosjes een burn out krijgen. We moeten stoppen onszelf gek te maken.”

Wat vond je man van je keuze?
,,Die was positief. Voor hem is zijn carrière belangrijk. Geen moment deed hij moeilijk over het delen van zijn salaris. Maar het kan wel effect hebben op je relatie. Ik snap best dat er mensen zijn die worstelen als de een alles betaalt en de ander niets. Binnen je relatie moet de waarde worden ingezien van de tijd die besteed wordt aan het gezin. Maar sta je achter elkaars keuzes, dan kan het prima.’’

,,Er waren momenten waarop ik dacht: lekker dan, jij hebt je carrière en ik zit hier maar thuis. Maar dan zat ik zelf niet lekker in mijn vel. Moederen is alles behalve een permanente vakantie. Het is een fulltime baan die zeven dagen per week en dag en nacht doorgaat, ook als je ziek bent. Maar de persoonlijke aandacht voor het opvoeden van kinderen, hen begeleiden zodat ze later verantwoordelijke, zelfstandige mensen worden, is voor mij belangrijk en daar wilde ik graag opofferingen voor doen. De waarde daarvan is niet uit te drukken in geld.”

Maar niet iedere moeder kan doen wat jij doet: niet ieder gezin kan rondkomen van één salaris.
,,Dat is waar. Dat is een lastige. Misschien kan niet iedereen het zo doen maar ik geloof wel in het creëren van mogelijkheden, kansen zien en verantwoordelijkheid nemen. Ik zie ook veel mensen die anders zouden kunnen maar op dezelfde manier door blijven gaan omdat dat bekend is dus veilig voelt. Die niet de stap durven nemen om een dikke baan en goed salaris ervoor op te geven.”

Inmiddels werk je weer: als verkoopster in een buitensportzaak. Terwijl je Beleid en Bestuur in Internationale Organisaties aan de Rijksuniversiteit van Groningen hebt gestudeerd. Waarom?!
 ,,Omdat ik het geweldig leuk vind. ‘Moest je daarvoor nou naar de universiteit?’ vroeg mijn vader toen ik deze baan kreeg. Hij is echt zo’n status-man die op zijn 87ste nog steeds werkt. Ik sta er anders in. Ik wist dat hij zo zou reageren, uiteindelijk boeit het me niet. Stiekem denk ik dat mensen die er gedachtes over hebben ergens jaloers zijn omdat ik doe wat ik wil.”

En je dochter?
,,Ze is inmiddels 11 dus heeft minder zorg nodig. Dit is ook geen ingewikkelde managementfunctie, na een dag werken ben ik moe van het staan, maar voldaan en ik neem niks van stress mee naar huis. Ik heb geweldige collega’s en vind het heerlijk om klanten te helpen. Het is niet de carrièrestap die je van iemand met mijn achtergrond verwacht, ik verdien slechts 10,35 euro per uur maar wanneer ik tussen de weilanden door terug naar huis fiets, voel ik me rijk.”

Wat vind je omgeving van de keuzes die je maakt?
,,Ik trek me bar weinig aan van anderen. Uiteindelijk ben ik er niet om andermans leven te leiden maar het mijne.”

‘Het is een wonderbaarlijk iets, een moeder’, afgelopen Moederdag schreef de Brabantse Kees Verhoeven een gedicht ter ere van alle moeders.