Kim heeft vijf kinderen met autisme: ‘Soms zwaar, maar meestal heerlijk en zelfs hilarisch’

Met een autistische man én vijf autistische kinderen in huis is ze ervaringsdeskundige. Online deelde ze al eerder over het leven van haar grote gezin, maar hier werd flink over geroddeld. ,,Ik wil laten zien dat het soms zwaar, maar meestal heerlijk en zelfs hilarisch is om speciale kinderen te hebben, maar de buitenwereld is genadeloos.” Om haar kinderen hiertegen te beschermen, wil ze op deze laatste dag van de Autismeweek anoniem haar verhaal doen.

Zorgen voor anderen zit in haar bloed. Kim gaat na haar opleiding in de ouderen- en gehandicaptenzorg werken. Op haar 22ste wordt ze alleenstaande moeder van een meisjestweeling, die zich niet volgens het boekje ontwikkelt: ,,Ze waren laat met praten en lopen, maar het opvallendste was dat ze niet speelden. Als ik de was deed, legden ze de wasknijpers in een lange rij achter elkaar neer.” Ze houdt zielsveel van haar baby’s, maar kan ze moeilijk troosten; ze vechten zich uit haar armen en willen niet aangeraakt worden. Kim herkent het gedrag van haar autistische broertje en haar gevoel is juist: de tweeling heeft autisme.

,,Ik wilde alles voor ze doen, maar moest leren om er niet bovenop te zitten. Ik heb mezelf toen volledig ontdekt en kreeg uiteindelijk het vertrouwen dat ik het op de juiste manier aanpakte.” Ze krijgt een nieuwe liefde, een man die lekker vaart op het structurele leven dat Kim haar gezin biedt. Ze wordt verliefd op zijn rust, niet wetende dat hij ook autisme heeft. Gekscherend zegt ze dat ze het aantrekt: het stel is inmiddels tien jaar samen en maar liefst zeven kinderen rijker. De tweeling is 12, de jongste telg zeven maanden.

,,In totaal hebben vijf van onze negen kinderen de diagnose autisme. Het ene kind kijkt liever niemand aan en het andere kind praat tegen iedereen die hij tegenkomt; er bestaat niet één soort autist en het uit zich bij iedereen verschillend.” Omdat de buitenwereld niet passend is voor haar kinderen, doet ze er alles aan om het thuis wel passend te maken: ,,Twee zoons hebben kamermomenten: zij gaan uit school naar hun kamer om te ontprikkelen. Twee dochters eten ‘s avonds niet aan tafel, maar op hun eigen kamer, zonder verplichte gesprekken en overprikkeling door broertjes en zusjes. Wij vieren geen verjaardagen met familie, maar met ons gezin, zodat de kinderen hun eigen plan kunnen trekken. Bovenaan staat dat iedereen zichzelf mag zijn.”

Kim zou willen dat er minder wordt geoordeeld. Op straat en in winkels wordt ze soms met de nek aangekeken als haar kinderen geen oogcontact maken, geen dankjewel zeggen voor een plakje worst of niet kunnen wachten in een lange rij voor de kassa. ,,Sommige mensen vinden ze brutaal, maar kinderen met autisme leven voor zichzelf. Ze hebben hun eigen behoefte, en begrijpen de behoefte van een ander niet zozeer. Ze kunnen niet sociaal doen met de buurvrouw van de hoek, maar is dat erg? Ik zou ze soms wel een geel hesje willen aantrekken met de tekst: ‘Ik heb autisme, spreek me niet aan, laat me met rust’, zodat ze ook buitenshuis volledig zichzelf kunnen zijn.”

De kinderen zitten op speciaal onderwijs en gaan naar verschillende scholen. Kim heeft er een dagtaak aan om ervoor te zorgen dat haar kinderen passende zorg krijgen. Ze is moeder, maar ook de manager van haar gezin. Ze doet het met liefde en weet dat ze zichzelf niet moet vergeten: ,,Je helpt iedereen de dag door en dan denk je ‘s avonds: waar was ik vandaag? Ik zorg na een lange dag met de kinderen goed voor mezelf: dan ga ik lekker lang douchen of de hond uitlaten.”

Ze zou geen van haar kinderen willen veranderen en heeft nooit gevochten tegen de ‘labels’. Kim denkt dat een diagnose juist prettig is om je kinderen beter te begrijpen. Ze ziet vooral de mooie kanten van haar kroost: ,,Mijn kinderen vertellen de feiten en zijn rechtdoorzee. Waar ik zelf weken over iets kan piekeren, zijn zij heel praktisch; ze huilen, drogen hun tranen en gaan over tot de orde van de dag. Het zijn stuk voor stuk doorzetters. Als je goed naar ze kijkt, zie je hoeveel we van deze mensen kunnen leren.”

Volg al het nieuws over Gezin ook via Twitter en Facebook.