Hans (52) kreeg vijf jaar geleden een hartstilstand en raakt het internet met zijn tatoeage én boodschap

Op de LinkedIn van Hans Rhebok, de teammanager van Vitesse Onder .18, prijken niet langer enkel berichten over voetbal. In zijn recentste bericht deelt hij een foto van een bijzondere tattoo die hij liet zetten op 8 oktober 2021. ,,Het was precies vijf jaar na mijn hartstilstand en ik wilde daar iets mee doen”, vertelt Hans. Het werd een tatoeage op zijn linkerarm – aan de kant van het hart – met daarbij drie elementen. ,,De flatline symboliseert het moment dat ik geen hartslag had, de voorletters van de mensen die mij hebben gered en vervolgens mijn weer werkende hartslag nu.”

_{Tekst gaat verder onder het bericht.}

Normaal gesproken plaatst hij nooit iets over zijn privéleven op LinkedIn. Hij had dan ook niet verwacht dat zo’n persoonlijk bericht zo positief ontvangen zou worden. ,,Mijn bericht heeft de 300.000 views aangetikt”, zegt Hans nog altijd vol verbazing. ,,Echt extreem.” Mensen steken hem massaal een hart onder de riem. ,,Ik leef nog omdat een aantal mensen wisten hoe ze moesten reanimeren en er een AED aanwezig was. Dat wilde ik vooral duidelijk maken met mijn bericht.” En dat is gelukt. ,,Om nu te lezen dat mensen door mijn bericht op reanimatiecursus gaan of met buren een AED voor in de wijk regelen, is heel fijn. Hier deed ik het voor.”

Ruim vijf jaar geleden was in Hans’ leven de urgentie van AED’s en hartmassage nog niet doorgedrongen. Hij was immers topfit. ,,Ik liep drie keer per week 10 kilometer hard, at gezond en dronk zelden”, vertelt Hans over zijn 47-jarige zelf. Er ging dan ook niet direct een alarm af toen hij pijn in zijn borst kreeg. ,,Ik liep met de honden door een natuurgebied, ’s avonds laat, alleen. Mijn borst stak behoorlijk. De hond zal wel te hard aan de riem hebben getrokken, dacht ik nog.” Ook ’s nachts, toen hij niet kon slapen van de pijn en het internet erop nasloeg, dacht hij niet dat wat hij las op hem van toepassing was. ,,Een hartstilstand? Dat kon gewoon niet. Ik bleef erbij dat het spierpijn was.”

Maar dat was het niet. Op het veld in Wijdewormer waar de Vitesse Onder .17 het opneemt tegen het AZ Onder .17, wordt hij onwel. ,,Ik hoorde mezelf vreemde gorgelgeluiden maken terwijl ik naar de kleedkamer liep”, herinnert Hans zich. Hij ziet nog net de rood-witte borstelmat van AZ op zich afkomen als het licht uitgaat.

,,Even later werd ik wakker. Ik zag grijze lucht, hoorde mensen mijn naam roepen en viel weer weg”, herinnert hij zich vaag. Zijn volgende ‘heldere’ moment vindt plaats in de ambulance. ,,Wat is de tussenstand? Wat is de datum?”, riep een verpleegster hoorbaar ongerust tegen Hans. Hij wist het antwoord. Maar de onrustige stem van de verpleegster boezemt hem angst in. ,,8 oktober, zei ik. Dat is dan de datum waarop ik sterf, dacht ik er direct achteraan.”

In het ziekenhuis wordt hij pas weer echt helder. Een stent zorgt ervoor dat zijn bloed weer is gaan stromen en langzamerhand komen ook zijn gedachtes weer op gang. ,,Ik voelde vooral ongeloof. Kwetsbaarheid. En ik werd in mijn gezicht geslagen met mijn eigen sterfelijkheid. Het kon zomaar voorbij zijn. Het wás bijna voorbij geweest.”

_{Tekst gaat verder onder de foto.}

De periode die volgt valt hem zwaar. Fysiotherapie helpt hem er fysiek weer bovenop. Maar mentaal blijft hij worstelen. ,,Ik was continu bang. Als ik op het station liep dacht ik alleen maar: als hier iets gebeurt, weet niemand wat te doen. Dan ben ik er geweest.” Ook zijn rondje met de hond was nooit meer ontspannen. ,,Ineens was ik me er bewust van dat ik zomaar dood neer kon vallen. En wat als er dan geen AED in de buurt was?”

Het deed hem beseffen hoe belangrijk het is dat iedereen kan reanimeren en dat overal AED’s aanwezig zijn. En dat is helaas nog niet het geval. Het is Hans’ missie om mensen zich daar bewust van te maken. Met zijn LinkedIn-bericht maakt hij een mooi begin en stuurt hij direct een goede tip de wereld in. ,,Op de website van de Hartstichting kun je zien waar in Nederland AED’s zijn. Alle rode cirkels zijn plekken waar er eentje moet komen.”

Er zijn op dit moment nog een heleboel rode plekken die gevuld moeten worden. ,,Dat is een heel project, maar het kan zo veel levens redden”, weet Hans. Hij blijft zich daarvoor inzetten, maar weigert tot die tijd in angst te leven. Een psycholoog hielp hem zijn angst te overwinnen en inmiddels gaat en staat hij weer waar hij wil. ,,Als ik dan toch weer een hartstilstand krijg, wil ik in ieder geval genieten in de tussentijd”, besluit hij.

8 oktober staat nog altijd in zijn geheugen gegrift. Maar niet langer als de dag dat hij stierf. ,,Het is de dag dat mijn leven opnieuw begon. En daar ben ik iedereen die me gered heeft nog altijd dankbaar voor.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.

Bekijk onze trending nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: