Yamila (19) is slechthorend: ‘Ik heb me jarenlang geschaamd, maar durf er nu over te praten’

Tussen s-, f- en t-klanken kan Yamila niet goed onderscheid maken, en hoge tonen hoort ze niet. De rest klinkt dof en zacht, zo omschrijft ze haar gehoor. ,,Dat maakt het voor mij heel lastig om mensen te verstaan.” Mede om die reden vindt het interview met de 19-jarige videobellend plaats. ,,Van een telefoongesprek word ik onzeker, omdat ik niet weet of ik die persoon goed begrijp. Het helpt me als ik ook kan liplezen.”

Het videogesprek is een voorbeeld van de manier waarop Yamila met haar gehoorbeperking heeft leren omgaan. Ook vraagt ze mensen om haar aan te kijken wanneer ze spreken en voert ze vooral een-op-eengesprekken of in kleine groepjes. ,,Ik kan wel stellen dat ik inmiddels mijn eigen weg gevonden heb, maar dat is weleens anders geweest.”

Door zuurstoftekort tijdens de bevalling wordt Yamila in 2002 geboren met gehoorschade. Zelf wordt ze zich echter pas bewust van haar beperking in de laatste jaren van de basisschool. ,,Daar was ik het meisje dat anders was dan de rest, en altijd naar de logopedie moest.” Haar middelbare schoolperiode start ze op speciaal onderwijs, maar na één jaar maakt ze alweer de overstap naar een reguliere middelbare school. ,,Ik begon daar weer in de eerste, maar toch was het een grote stap vooruit.”

In de jaren die daarop volgen confronteren mensen Yamila steeds vaker met haar gehoorbeperking door vervelende vragen te stellen of opmerkingen te maken. ,,Zoals: ‘Ik versta je niet, hoor’. Of: ‘Waarom praat je zo raar?’” vertelt Yamila. Opmerkingen die haar onzeker maken. “Ik heb me jarenlang geschaamd.”

Hoewel de tiener inmiddels zekerder in haar schoenen staat, en haar beperking heeft geaccepteerd, blijft de manier waarop mensen naar haar kijken en over haar praten haar soms dwars zitten. Voor Yamila de voornaamste reden om zich te wenden tot LinkedIn. In een oproep maakt ze kenbaar dat ze graag met andere slechthorenden in contact zou komen, om ervaringen uit te wisselen. Honderden reacties volgen.

Dat haar oproep zoveel los zou maken, had de tiener naar eigen zeggen nooit verwacht. ,,Ik hoopte op twee berichtjes, maar werd wakker met zeshonderd likes.” Dagenlang is ze na school druk met het beantwoorden van de reacties. Eén berichtje in het bijzonder springt eruit. ,,Van een vrouw, Malon. Zij is ook slechthorend, en daarnaast speechschrijver en vragensteller. In die rol staat ze ook voor grote groepen; ze doet precies waar ik onzeker over ben.” Inmiddels zijn de twee in gesprek. ,,Hopelijk kunnen we elkaar binnenkort ontmoeten, daar kijk ik enorm naar uit.”

Hoe haar toekomst eruitziet, heeft Yamila al helder voor ogen. Zo weet ze zeker dat ze in haar werk iets wil betekenen voor slechthorenden. ,,Ik heb vroeger niet alle ondersteuning gekregen die ik nodig had. Ik hoop dat ik kinderen met een gehoorbeperking, en misschien ook wel volwassenen, later kan bieden wat ik zelf heb gemist. Daarom heb ik ook mijn studie Sociaal Werk gekozen. Ik ben nu aan het onderzoeken welke kant ik precies op wil.”

Tot die tijd hoopt Yamila dat ze bij lotgenoten haar hart kan luchten, en misschien ook wel tips kan uitwisselen. ,,Maar dat moet dankzij die honderden reacties wel goedkomen.”