Gert Bolte (60) schenkt deze ochtend voor de derde keer koffie in, blij als hij is met de aanspraak die hem voor even uit de dagelijkse sleur trekt. Het is ook niet niets voor de uitbater van het gelijknamige café in Gramsbergen, die van de ene op de andere dag de deur moest sluiten en op wat zomermaanden na zo zoetjes aan een jaar met de armen over elkaar zit. Geen gasten, geen gevulde stamtafel, geen gezelligheid, geen lief, maar wel leed in het plaatsje zelf, dat dan weer niet zoals het hoort in het café besproken, verwerkt of verdronken wordt. ,,Ik mis dat.”