'Verdwijning Maria voelt als een amputatie'

"Maar ook niet meer dan dat hoor", tempert vader Van der Zanden de euforie die is ontstaan na de arrestatie van P. "Als je die gedachte namelijk verder toelaat ga je weer een stap verder". Voor het eerst sinds veertien jaar nadat hun dochter verdween uit Putten, verbreken ze hun stilzwijgen. De familie Van der Zanden woont op een 'steenworp afstand' van de villa waar Christel Ambrosius veertien jaar geleden om het leven werd gebracht.

Een half jaar later voltrok zich een nieuw drama in de lommerrijke buurt van Putten. Maria verliet op 6 augustus 1994 fietsend het ouderlijk huis, om vervolgens nooit weer terug te keren. De Puttense was toen 22 jaar.

Drie jaar geleden werd de verdwijningszaak even weer actueel, toen op Koninginnedag een fiets werd gevonden, die mogelijk van Maria was geweest. De vinder bracht de fiets een paar dagen na de vondst naar het politiebureau.

De vondst van de fiets kwam kort nadat het rechercheteam dat de verdwijning onderzocht 1.250 vragenlijsten had gestuurd naar oud-klasgenoten, buurtbewoners, jachtopzieners en boswachters.

In 2006 werd in het bos tussen Putten en Ermelo opnieuw gezocht naar sporen van de vermiste Puttense. Aanleiding voor het graven in het bos was het rechercheonderzoek, dat een jaar daarvoor weer werd opgestart. Er zouden aanwijzingen zijn dat daar 'sporen' van Van der Zanden waren terug te vinden. Maar ook deze zoektocht leverde niets op.

Beide onderzoeksteams, van Ambrosius en Van der Zanden, hebben in de afgelopen jaren informatie uitgewisseld. Dat was ook de reden voor de politie om dinsdag de familie Van der Zanden te informeren over de jongste ontwikkelingen met betrekking tot de aanhouding van Delftenaar P.

Van der Zanden is zeer te spreken over de wijze waarop zij steeds door de politie worden benaderd. "Fijngevoelig noem ik dat. Ze hebben er begrip voor dat wij niet van wildvreemden op straat of waar ook moeten horen dat er nieuwe ontwikkelingen zijn in de zaak van Christel. Dat stellen wij op prijs".

Toch was volgens het echtpaar Van der Zanden niet de eerste reactie dat de aanhouding van oud-plaatsgenoot P. iets te maken zou kunnen hebben met de verdwijning van hun dochter in 1994. "Het is heel vaag door ons hoofd geflitst; we hebben echt niet à la minute gedacht aan een mogelijke relatie met de vermissing van Maria", zo stellen beiden.

Voor de ouders van Maria is het leven na 6 augustus 1994 totaal veranderd. "Eigenlijk is er een leven voor, en een leven na de vermissing van Maria. Haar verdwijning voelt als een amputatie. Maar we hebben wel vanaf het begin de overtuiging gehad dat we haar niet weer zouden zien. Dat is een gevoel dat je niet kunt uitleggen".

Beiden verklaren in het gemis veel steun te hebben aan hun geloof. "Het geloof in God, dat wij elkaar na dit leven weer zullen zien, heeft ons boven het verdriet en het gemis uitgetild".

De Van der Zandens zeggen echter dolgraag te willen weten wat er nu werkelijk is gebeurd met hun dochter. Voor hun staat overigens niet vast dat Maria het slachtoffer is geworden van een misdrijf.

Aan verhalen over hun dochter - die de ronde deden - dat zij plotseling in het buitenland zou zijn opgedoken, hebben ze weinig waarde gehecht. "Zoals die keer dat werd gemeld dat iemand Maria had gezien bij een postkantoor in de Egyptische miljoenenstad Cairo..."

Maar in de afgelopen veertien jaar zijn ze meerdere malen herinnerd aan de mysterieuze verdwijning van Maria. Bijvoorbeeld toen de onderzoeken weer werden heropend en de fiets werd gevonden, die zou hebben toebehoord aan de Puttense, die werkzaam was als stagiaire in een kinderdagverblijf.

Sinds de verdwijning van Maria van der Zanden krijgt de politie met enige regelmaat tips binnen over met name een mogelijke verblijfplaats van haar. Dat leidde in 2006 nog weer naar een nieuw onderzoek naar de raadselachtige verdwijning.

Ook dan krijgt de familie Van der Zanden weer te maken met frequent bezoek van de politie aan huis. Van der Zanden: "Van minuut tot minuut moeten we dan weer het verhaal vertellen. Je wordt weer helemaal teruggebracht naar het moment van de vermissing".

Ze kampen met tegenstrijdige gevoelens als er door de politie massaal wordt gezocht in de bossen rond Putten.

"Aan de ene kant is er de hoop dat ze iets vinden, maar als je dan 's avonds hoort dat er niets gevonden is er ook iets van opluchting. Het geeft veel spanning. Het kan ook een bescherming zijn voor ons, als je niet weet wat je dochter is overkomen. Je kunt maar beter geen nachtmerries over je heen halen".

Heropening van onderzoeken of nieuwe berichten over de moord op Christel Ambrosius veroorzaken telkens weer veel spanning bij de Van der Zandens. De jongste ontwikkelingen over de aanhouding van de mogelijk dader van de moord op Christel volgen zij echter op de voet. "Maar wij zullen ook zeker door de politie op de hoogte worden gehouden. Nee, vandaag zijn we nog niet weer gebeld, maar ze hebben wel laten merken dat ze dat doen, zodra daartoe aanleiding is. Dat lijkt ons ook logisch. Er zijn toch bepaalde dingen in de beide zaken die samen oplopen ".

Van der Zanden verwacht dan ook niet dat het de laatste keer zal zijn dat zij via de autoriteiten met de verdwijning van hun dochter worden geconfronteerd. "Er is altijd wel iemand die zich ermee bezighoudt".

Moeder Van der Zanden loopt aan het eind van het gesprek naar de wand waar een foto hangt van de vermiste Maria. Ze knipt een spotje aan boven de ingelijste foto. "Een van de laatste foto's die van haar is gemaakt. Gekregen van haar toen we dertig jaar waren getrouwd..."