Scheuring bij Lokaal Hellendoorn en ‘gedoe’ leidt niet tot bestuurlijke crisis: ‘Samen aan de slag is ‘t devies’

Annemarie Dubbink vecht tegen haar tranen als ze probeert uit te leggen waarom zij Lokaal Hellendoorn heeft verlaten en doorgaat als onafhankelijk wethouder in het college. Ze was de politiek leider van de grootste fractie in de gemeenteraad. Als bestuurder merkte zij echter dat zaken vaak veel genuanceerder liggen dan raadsleden vermoeden. Maar haar nieuw verworven inzichten vonden vaak geen gehoor in de partij, waarmee zij zich zo verbonden voelde.

Het contact tussen wethouder en haar fractie verliep steeds moeizamer. Die verwijdering leidde tot haar vertrek. „Een pijnlijk, maar ook noodzakelijk besluit”, noemt ze dat. Haar collega Gea Oord volgde haar voorbeeld. Volgens haar omdat collegepartij Lokaal Hellendoorn de echte oppositie bleek te zijn. Dat frustreerde Oord in grote mate.

Hoe hangt de politieke vlag er na de scheuring in Lokaal Hellendoorn nu bij? GroenLinks, Lokaal Hellendoorn en de VVD blijven samen een coalitie vormen, die met 12 van de 25 zetels nu geen meerderheid meer heeft. Maar net zoals de drie coalitiepartijen blijven de afgescheidenen in de nieuwe politieke partij Samen Hellendoorn achter het coalitieakkoord staan. Een soort gedoogsteun dus. De manier waarop ze politiek willen bedrijven lijkt het enige verschil tussen beide lokale partijen te zijn.

De hele raad steunt het college, dat benadrukt als ‘een team’ de werkzaamheden te blijven voortzetten. Door de nieuwe politieke situatie moet het meer dan vroeger zoeken naar wisselende meerderheden in de raad. Dat twee wethouders geen politieke kleur meer hebben, maakt de andere wethouders en burgemeester niets uit. Samen aan de slag en de uitdagingen te lijf gaan is momenteel belangrijker dan het verschil tussen oppositie of coalitie.