‘Onafscheidelijke’ tweeling speelt in Prins Bernhardplantsoen in Hengelo: ‘Vragen altijd naar elkaar’

Waar Roos is, is Joep. De tweeënhalfjarigen zijn geen moment meer dan een paar meter van elkaar vandaan in de speeltuin in het Prins Bernhardplantsoen. Ruth vraagt of Roos van de glijbaan gaat. Na met ‘ja’ te hebben geantwoord, loopt ze naar boven. Joep volgt. Samen klauteren ze de trap op. Onderweg is Roos even afgeleid. Ze speelt met een klok die op een zelfbepaalde tijd kan worden gezet. Een paar tellen later glijdt Joep naar beneden. Kort hierna komt Roos. 

Ruth kijkt toe vanaf een bankje. De 52-jarige vertelt over de ‘onafscheidelijke’ Roos en Joep: „Het is wat dat betreft echt een tweeling. Als de één de ander kwijt is, dan vragen ze naar elkaar. Dat is altijd zo.” Ruth en de kinderen bezoeken één keer in de twee weken het plantsoen. De oppas roemt de pluspunten van de speelplek. „Er zijn veel andere kinderen om mee te spelen, de ondergrond is zand waardoor de knieën niet gelijk kapotgaan, het is groot, er is schaduw van de bomen en verkoeling van het toestel met water en het ligt dichtbij het huis van Roos en Joep.”

Naast Roos en Joep vermaken ongeveer tien andere kinderen zich deze namiddag in het plantsoen. De elfjarige Til Stieg is ook van de partij. Spelen doet hij even niet. Til wil met iemand anders lol maken bij het watertoestel, maar er is niemand. Daarom zit hij op het terras met onder meer zijn oma. Til uit Oostenrijk is bij haar op vakantiebezoek. 

Til was een paar dagen eerder ook in het plantsoen. Toen was er wel iemand om mee te spelen bij het watertoestel. „We hebben dijken gebouwd bij de pomp. Iemand moest pompen en proberen de dijken stuk te maken. Dit was leuk, alleen werd ik heel nat.” Tijd om verder te praten is er niet, Til rent hij naar de pomp. Hier is inmiddels een andere jongen om mee te spelen. Verderop stoppen Roos en Joep na anderhalf uur. Ruth zegt: „We gaan terug naar mama.”