Rineke Engwerda zou haar illustratie van cortenstaal in Hengelose muizentunneltje het liefst overdoen

„Ik voel me in de eerste plaats super vereerd dat ik een kunstwerk van 50 meter mocht ontwerpen. Het was mijn eerste werk in de openbare ruimte. Er waren veel voorwaarden aan verbonden. Zo moest er lijn in zitten, moest het een werk uit een stuk zijn en moest het de verbinding tussen wonen en werken in de wijk en tussen de Berflo Es en het centrum verbeelden.”

„Een bril. Die staat voor een winkel, een opticien. Een appel, voor de lunch. En een jaguarwiel, want ik houd van snelle auto’s. Ik heb ook een ei gemaakt. Daar heeft een graffitispuiter een vredesteken in gezet. En iemand heeft van een van de bellen een duiker gemaakt. Vind ik tof.”

„Ja. Er staan twee handen op. Die zijn van mijn oude buren Max en Irene. De vuist van oud-buurman Bert staat er ook op. Hengelo power, zeg maar.”

„Het bedrijf dat mijn ontwerp moest uitwerken heeft het verknoeid. Het werk is verkleind, er zijn delen bij getekend, ze hebben mijn konijn eruit gehaald. Dat laatste kan natuurlijk echt niet. Het konijn is mijn handelsmerk.”

„Ja. Het werk komt zo niet tot zijn recht. In het begin durfde ik er ook niet langs te fietsen, zo erg vond ik het. Ik zou het over willen doen. Dat is ook zo afgesproken met de gemeente. Maar ik heb er nog niets van teruggehoord.”