Wat te doen met mijn oude diesel: slopen of verkopen?

Mijn vorige column over het fenomeen laadpassen maakte nogal wat los. Er komt nog meer, want het is nog gekker dan ik tot dat moment dacht. Toch nu eerst even een adempauze , tenminste waar het over laadpassen gaat. Want voordat ik in mijn nieuwe elektrische auto stapte, wilde ik toch wel graag mijn ‘vieze oude diesel’ kwijt.

Dat leidde tot allerlei ethische dilemma’s. Want ik kan wel in een elektrische auto gaan rondrijden om de lucht wat minder te vervuilen, maar als die vieze diesellucht door een nieuwe eigenaar elders wordt uitgestoten, schiet het niet op. Of ben ik dan te streng voor mijzelf?

De enige manier om te voorkomen dat mijn Focus nog fijnstof uitstoot, is slopen. Dus komt het er in feite op neer of ik bereid ben een paar honderd euro of zelfs meer weg te gooien. Sowieso 150 euro, want naar ik begrijp wil een sloper dat nog wel voor een wrak aftikken. Het punt is: mijn Focus is, hoewel een viezerik, allerminst een wrak. En dus heel wat meer waard dan die 150 euro. Wat zeg ik? Wel meer dan duizend euro! Dat dacht ik, tenminste...

‘350 euro’, luidde het eerste bod van een lokale handelaar. Een geautomatiseerd bod op een website van een inkoper van occasions komt op bijna 1000 euro meer. Voor mijn gevoel nog te weinig. Enig sonderen temperde mijn verwachtingen. Wanneer je eenmaal bij ze voor de deur staat, lullen ze er meer dan de helft af. Ze verwachten bij zo’n online bod dat er geen deukje, krasje of ander mankementje aan de auto zit. Zelfs wanneer ze weten dat ‘ie uit 2006 is en bijna 360.000 kilometer op de teller heeft. Ik heb geen zin in zo’n demasqué, dus ik kies voor een taxatie bij een tweede handelaar, een dorp verderop.

Hij komt echter ook op precies dezelfde 350 euro. Alsof het een standaardbedrag is. Dus ik besluit heel eigenwijs mijn auto zelf te verkopen en zet ‘m op Marktplaats. Vraagprijs: 1250 euro. Binnen 4 dagen is de auto verkocht… Nee, niet voor de vraagprijs.

Er is niet veel belangstelling voor de Focus, dus veel te eisen heb ik niet. Desondanks levert mijn eigenwijsheid een paar honderd euro op. In ieder geval veel te veel om zomaar weg te gooien. Ik neem dus voor lief dat de fijnstofuitstoot uit deze diesel nog even voortgezet wordt. Een collega helpt mij over de berg van schuldgevoel. „Waarschijnlijk doet de koper zijn nog véél oudere en viezere auto nu weg. Dus wordt het toch beter.”

Of dat écht zo is, valt nog te bezien. Ik vermoed dat de koper er niet zelf in gaat rijden en ‘m doorverkoopt. Vandaar dat ik zal pogen de nieuwe eigenaar te vinden om te achterhalen welke walmende brik hij laat slopen voor mijn verhoudingsgewijs schone diesel. Voor mijn gemoedsrust…

Reageren op deze column? Mail naar Leo