Joan kon eindelijk zijn adoptiezoon ophalen in Zuid-Afrika. Nu zitten ze daar vast

Het is de tweede maal dat corona de adoptieplannen doorkruist. Jarenlang waren Van Burg en zijn vrouw Marleen bezig met de procedure om een adoptiekind toegewezen te krijgen, toen in februari 2020 het verlossende woord kwam: in Zuid-Afrika wachtte een zoon, Elijah.

Elijahs jongenskamer in Terneuzen is al een paar jaar helemaal ingericht. In april 2020 zou het echtpaar naar Zuid-Afrika vliegen om Elijah op te halen. En toen kwam corona: het luchtruim ging dicht, Van Burg kon niet weg. ,,Vanaf het moment dat je weet wie het is, voelt het als je kind”, vertelde Van Burg in januari 2021 aan deze krant. ,,We zien ook beelden van hem, maar rechtstreeks contact mag nog niet. De huidige omstandigheden maken het wel erg moeilijk. Het is spannend. We wachten op een datum dat we daar naartoe mogen.”

Zes weken terug was het dan eindelijk zover. Joan en Marleen vlogen naar Zuid-Afrika, in de veronderstelling dat ze ongeveer acht weken later terug konden vliegen. Ook nu gooit corona weer roet in het eten. Wanneer het gezin terug kan, weet niemand. ,,De situatie is eigenlijk hetzelfde als vorig jaar april, alleen omgekeerd: nu kunnen we niet terug. We zitten in een appartement in Gordon’s Bay, zo’n drie kwartier rijden van het centrum van Kaapstad”, vertelt Van Burg over de telefoon.

Op de achtergrond klinkt een kinderstem. ,,Dat is Elijah, ja”, bevestigt Van Burg. Tot nu toe verliep alles volgens plan. ,,Ze gaan hier zeer zorgvuldig om met de adoptieprocedures en nemen er de tijd voor. Wij hebben onze zoon pas op 16 oktober voor het eerst ontmoet. Natuurlijk hadden wij zelf al foto’s en filmpjes gezien, maar Elijah mocht pas van ons bestaan weten toen honderd procent zeker was dat we zouden komen. Het is al een paar keer uitgesteld en dat is voor een kind heel ingewikkeld, dus ze wilden het risico niet nemen dat het weer niet doorging. Pas toen we op het vliegtuig stapten, heeft Elijah van ons bestaan te horen gekregen. Hij kreeg toen foto’s van ons, ons huis, onze vrienden en onze leefwereld te zien, zodat hij zich er wat bij kon voorstellen.”

Het wachten is nu op het tijdelijke paspoort voor Elijah. Dat zou over ongeveer anderhalve week gereed moeten zijn. ,,Dan zouden we terugvliegen. Nu moeten we maar afwachten wanneer dat wordt.”

Ondanks alles overheerst de vreugde. Elijah, nu 4,5 jaar oud en een echte puberkleuter, is al volop bezig zijn nieuwe ‘forever parents’ uit te testen, vertelt Van Burg lachend. ,,Dat kereltje heeft zijn eigen regeltjes en gewoontes en is aan het verkennen hoeveel ruimte hij krijgt om de zaken naar zijn hand te zetten. We zijn voorzichtig met hem, hij moet natuurlijk erg aan ons wennen.”

Joan werkt elke dag een paar uur online vanuit Zuid-Afrika. ,,De bedoeling was dat ik over een paar weken weer gewoon zou kunnen werken. We zien wel hoe dat loopt, nu. Marleen heeft adoptieverlof en aansluitend tot eind van het jaar vrij genomen. Daarna zou ook zij een deel van haar werk online kunnen doen”, vertelt de SGP-voorman.

Het is nog onduidelijk waar ze heen moeten als de boekingstermijn van het appartement verloopt. ,,Dan zouden hier anderen in moeten, maar wellicht dat die wel niet hierheen kunnen komen.” Van Burg heeft vertrouwen. ,,We zien het wel. De mens bepaalt uiteindelijk niet alles zelf.”