Herman den Blijker gaat koken met klunzen: ‘Verbazingwekkend wat er op het bord komt’

,,Natuurlijk. Daarom ben ik gaan koken, omdat ik lekker wilde eten. Een chef-kok vroeg mij ooit om eikenbladsla, toen ben ik ter plaatse het bos in gelopen om eikenbladeren te halen. De kookwereld is nu nog steeds in ontwikkeling. Het is dus belangrijk om altijd bij te blijven, zeker nu met al die nieuwe technieken, anders roest je helemaal vast.”

,,De mensen die meedoen hebben nog nooit een pan in hun hand gehad. Ze moesten een een driegangenmenu koken en ik kreeg vijf minuten per gang voor de uitleg en taakverdeling onder de drie kandidaten, daarna moest ik naar een andere ruimte. De kandidaten in de keuken zien jou vanaf dat moment alleen nog maar via een scherm, waar je slechts twee minuten de tijd krijgt om aanwijzingen te geven.”

,,Ik vond het echt verbazingwekkend. Je moet bedenken hoe je ze de proef zo makkelijk mogelijk kan uitleggen. Als je achter dat scherm zit is dat eerst wel frustrerend, maar op een gegeven moment zie je er ook wel de lol van in. Ik denk echt dat als ik in het programma commentaar geef, ze dan spontaan het Wilhelmus gaan spelen of dat ze het helemaal wegpiepen.”

,,De kandidaten moesten cheesecake maken, daar kregen ze een uurtje voor. Uiteindelijk komt er echt een prut op dat bord, dat je je echt afvraagt hoe ze erbij komen. Je kunt het vergelijken met een programma van Gordon Ramsay, waarin hij met zijn rug naar een kandidaat staat en ze allebei dezelfde producten in handen hebben. Aan de hand van de handelingen vertelt hij hoe de kandidaat het gerecht moet maken. Bij Gordon Ramsay wordt het natuurlijk een schitterend gerecht, maar bij de kandidaat komt er toch een soort vulkaanuitbarsting op het bord, terwijl de uitleg voor Gordon Ramsay zelf logisch is.”

,,De gekozen gerechten moeten herkenbaar zijn voor het kijkpubliek, de massa moet ze dus kunnen maken. Ze moesten bijvoorbeeld lemoncurd maken. Dat mag niet gaan schiften of gaar worden. Het vuur moet dus omlaag. Maar ze koken ook op inductie, dus het is elektrisch. Waar zit dan het vuur? Of slagroom kloppen in een bekken. Wat is dan een bekken? Of wat is een garde? Sommige deelnemers hebben zelfs kinderen die speciaal een koksopleiding zijn gaan volgen omdat het thuis niet te eten was.”

,,Ik heb altijd moeite met alles waar suiker in zit. Kortom, van patisserie heb ik geen kaas gegeten. Ik weet wel hoe het moet smaken, met name als er chocolade in zit, daar ben ik echt verslaafd aan. Maar ik kan het zelf niet bewerken omdat ik de kennis ervan niet bezit. Een millefeuille is voor mij dus ook een frustratie. Dat is een heel specifiek en moeilijk bladerdeeggerecht. Daar kun je bijna een studie op loslaten.”

,,Van origine moet je allerlei dingen uithalen met dat bladerdeeg, zoals het laten rijzen en toeren. Zo wordt het hoog. Ik at ooit millefeuille met whiskeycrème bij Alain Passard in L’Arpège, een restaurant in Parijs met drie Michelinsterren. Die was zo groot als een brood. Ze sneden het met een zaagmes door en er bladerde niks af. De lagen korstdeeg waren goed gaar en lagen mooi van elkaar af. Dat is echt kunst, dan begrijp je hoe het moet.”

,,Blijf lekker uit de keuken en laat anderen het doen. Tijdens de feestdagen gaan mensen nieuwe recepturen proberen, maar vaak lukt dat niet. Als je al iets wil maken, hou het dan bij iets wat je wel goed kunt, bijvoorbeeld appeltaart, lekkere gehaktballen of saté. En maak je vooral niet druk, anders is er echt geen lol aan. Je hebt een hoop rommel in de keuken, je kinderen worden boos, je hebt straks een echtscheiding of je ziet je gasten helemaal niet. Dat is niet de bedoeling, toch?”

Het programma De Kookklunzen is vanaf vandaag iedere donderdag om 20.30 uur te zien op SBS6.