Heracles is weer kansloos tegen Excelsior en degradeert na 17 jaar uit eredivisie

Door Ralph Blijlevens

Zoals vooraf verwacht ging Heracles fel van start, in de jacht op die eerste belangrijke treffer. Excelsior werd vanaf het eerste fluitsignaal onder druk gezet, maar de gasten uit Rotterdam leken daar niet van erg onder de indruk te zijn. Echt gevaarlijk was Heracles nou ook niet in de openingsfase. Het duurde tot de achttiende minuut, toen dat wel het geval was, na een goede actie van Luca de la Torre.

Vanaf de achterlijn trok de Amerikaanse international voor, maar de bal ging bijna via een been van een Excelsior-speler over de doellijn. Uiteindelijk leverde het Heracles een corner op. Gesteund door het enthousiaste thuispubliek schroefde de ploeg het tempo verder op. De beloning volgde in de 28ste minuut. Sinan Bakis, terug in de spits voor Samuel Armenteros, kopte een voorzet heerlijk in de hoek: 1-0.

Zou dit het begin zijn van de zo gewenste en gehoopte remontada? Het publiek ging ervoor staan, voerde het gezang en geschreeuw nog meer op. Heracles vervolgde de jacht op de tweede treffer, maar mocht de handen dichtknijpen dat het ontsnapte aan een tegendoelpunt. Kenzo Goudmijn, fraai vrijgespeeld door Reuven Niemeijer, schoot de bal tegen de paal. Een zucht van verlichting ging over Erve Asito.

Tijd om bij te komen van de Rotterdamse aanval was er amper, want rechtsback Noah Fadiga was naar voren gesneld en zijn schuiver werd nog net aangetikt door Bakis. De bal ging echter niet over de doellijn. Heracles hield de hele eerste helft het tempo heel hoog, vocht voor iedere bal, maar nerveus werd Excelsior er echt niet van. De bezoekers loerden vooral op de snelle counter en liet Heracles razen.

Na de pauze pakte Heracles de draad weer op als die van voor de thee, maar al na twee minuten was het Excelsior dat opnieuw een dreun uitdeelde. Wie anders dan de Rotterdamse topschutter Thijs Dallinga zorgde voor de heel vroege gelijkmaker: 1-1. Even was het muisstil in het stadion, totdat de harde kern de moed weer bijeen had geraapt en - wederom - van zich liet horen.

Nog geen drie minuten later kwam Heracles goed weg, nadat Niemeijer in het strafschopgebied onderuit was gegaan. Penalty, oordeelde Excelsior. Scheidsrechter Edwin van de Graaf vond van niet, waardoor Heracles in leven bleef. Aan alle hoop maakte uitgerekend Mats Wieffer, afkomstig uit Borne, in de 63ste minuut een einde. De voormalig Twente-speler kopte raak en bracht Excelsior op een 2-1 voorsprong. De degradatie van Heracles leek op dat moment slechts een formaliteit.

Met Armenteros voor de moegestreden De la Torre en voormalig jeudspeler Sem Scheperman voor Anas Ouahim gaven de elf in het veld zich nog niet gewonnen. Dat, en de steun van het publiek, verdient bovenal een compliment. Ondanks de stand en het weinig florissante vooruitzicht van volgend seizoen, klonk tien minuten voor tijd het ‘Heracles we love you!’ uit de kelen van de teleurgestelde supporters. De fans, dit seizoen weinig beloond, bleven achter hun club staan.

Dat Excelsior daarop de derde treffer van de avond nog voor rekening nam, in de 83ste minuut was het Nikolas Agrafiotis die voor 1-3 zorgde, was extra zout in de Heracles-wond. Vlak voor het einde van de wedstrijd legde Van de Graaf het duel nog even stil, nadat rookpotten het veld in waren gegooid.

Wat een seizoen, wat een slotfase. Drie wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie waande Heracles zich nog veilig. Na het meer dan verdiende gelijkspel in de derby tegen FC Twente hadden de Almeloërs nog maar één puntje nodig om honderd procent zeker te zijn van nog een seizoen op het hoogste niveau. Maar in de drie potjes die volgenden tegen lager geklasseerde clubs, lukte het Heracles maar niet dat ene punt te veroveren.

Van achtereenvolgens Willem II, RKC Waalwijk en thuis Sparta Rotterdam werd verloren, waardoor Heracles ‘opeens’ het vege lijf moest zien te redden in de play-offs om degradatie/promotie. Als aangeslagen honden ging de ploeg, aangevoerd door interim-trainer René Kolmschot (hij was de vervanger van de ontslagen Duitse oefenmeester Frank Wormuth), in de eerste ontmoeting tegen Excelsior Rotterdam keihard onderuit. De nummer zes van de eerste divisie was met een zege van 3-0 nog mild voor de nummer zestien van de eredivisie.

Waar bijna iedereen zich al had neergelegd bij de degradatie, daar greep Heracles in de aanloop naar het cruciale duel op het eigen Erve Asito naar ieder sprankje hoop. Ja, er was nog vertrouwen in de groep dat het nog mogelijk was. Nee, de wedstrijd was nog niet gespeeld, Heracles nog niet gedegradeerd. „Als we vroeg de 1-0 maken en het publiek gaat er achter staan, dan kan het hier gaan spoken”, luidde in de aanloop van de return de peptalk van Kolmschot. Het was hopen op het wonder van Almelo, dat er niet kwam.