‘Je kunt iemand niet zomaar aanraken, het schept een afstand’

,,Als ik ’s avonds thuiskom, krijg ik van mijn kinderen Roos, Guus en Jop een extra knuffel. Ze zijn met 6, 9 en 11 jaar nog jong, maar ze hebben dondersgoed in de gaten dat het bijzonder is wat er allemaal gebeurt.

Als huisarts besef ik dat nog meer. Maandagmiddag was ik aan de beurt om in de ‘corona-auto’ van onze huisartspraktijk visite te rijden bij patiënten met koorts en/of luchtwegklachten. Van 13.00 uur tot 15.30 uur was ik onderweg, de hele tijd zit je dan in zo’n maanpak. 

Het moet vanwege de bescherming, maar het voelt zo niet-des-huisarts. Het creëert een afstand die ik niet prettig vind. Je gezicht is niet zichtbaar, je kunt iemand niet zomaar aanraken. Elke patiënt zegt direct: ik snap dat het zo moet. Maar toch verontschuldig ik me standaard voor die barrière.