Survivalrun in Nijmegen: desnoods op je billen over de ‘dubbele catcrawl’

Het was de vijfde keer dat FEL, dat een eigen oefenterrein nabij het park heeft, het evenement SurviFELrun over een parkoers van vijf en acht kilometer hield. Groter dan deze keer was het echter nooit. Mede doordat het nu ook is opgenomen in de wedstrijdkalender van de Survivalrun Bond Nederland, kwamen dit jaar vanuit het hele land veel meer deelnemers dan de 300 in het ‘topjaar’ 2019, dat vanwege corona de laatste editie was. Dit jaar wilden zelfs meer mensen meedoen dan het maximaal aantal van vijfhonderd.

Survivalrunnen is niet hetzelfde als de verwante obstacle runs, bekend van grote evenementen als de Strong Viking Run in Wijchen. Bij de vaak modderige obstacle runs maakt het niemand wat uit hóe je een obstakel neemt, áls je hem maar neemt. Bij survivalrun let een jurylid bij veel onderdelen op je techniek. Zo is het dus niet de bedoeling dat je bij die genoemde Dubbele catcrawl aan de twee gespannen touwen gaat hangen: je moet er met je knieën bovenop gaan zitten en naar voren hupsen.

Niet dat zondag overal even streng werd gecontroleerd. Die Catcrawl deed menigeen gewoon op zijn of haar billen. En bij de laatste hindernis, weinig fantasievol de ‘eindcombi’ genaamd, vond jurylid Meike Jodies gewoon alles prima wat de afgepeigerde en veelal stuntelende deelnemers uitspookten. Hangend aan touwen en, echt waar, schuivende bierkratten moesten ze het einde zien te halen. ,,Ach, ik hou ze maar niet te strak", aldus Jodies. ,,Als ze maar van A naar B komen zonder de grond te raken.”