Die kwam er niet, en de manier waarop bondscoach Jeroen Otter dat meedeelde, zinde De Vries bepaald niet. ,,Hij kwam de kleedkamer binnen, zegt dat we het hetzelfde doen als tijdens de halve finale, en klaar. Geen enkele motivatie. Maar bij mij zit er heel veel emotie achter. Ik ben boos en teleurgesteld. Ik snap dat hij de snelste rijders opstelt, maar ik vind me zelf goed genoeg. Hij blijkbaar niet. ”

De emoties van De Vries vinden hun oorsprong niet alleen in ‘Sotsji’. De Friezin brak vorig jaar zomer haar enkel, en werkte keihard om op tijd weer fit te zijn voor het kwalificatietraject voor de Spelen. Ze plaatste zich op de relay, maar niet op individuele afstanden. ,,Het stapelt zich allemaal zo op, daar ben ik klaar mee. Het hele seizoen zit alles tegen, en dan komt dit er ook nog bij. Op een gegeven moment wil je ook een gelukje, dat het een keer meezit. Maar zo is mijn seizoen op dit moment blijkbaar.”

Haar teamgenoten verwijt ze niets. ,,We hebben vier jaar lang met z’n vijven getraind. Ik heb echt het gevoel dat we een team zijn. Maar als je ze dan op het podium ziet staan... Ik krijg geen beloning. Ik heb sowieso nog wel motivatie om door te gaan, maar weet niet of ik nog een Spelen mee wil maken. Aan de andere kant; het zal niet drie keer mis gaan.”