Ter Mors herhaalt het kunstje van Sotsji

Jorien ter Mors is zo’n schaatsster die geen lange trainingszomer of hele reeks wedstrijden nodig heeft om in een olympische vorm te komen. Zet haar op het ijs neer en ze gaat als de brandweer. Er is één voorwaarde: haar lichaam moet meewerken. En dat is in haar geval nooit vanzelfsprekend. Van alles mankeerde ze afgelopen jaren. Dit seizoen nog ging ze tot twee keer toe door haar rug. Maar áls ze fit is, als ze ze ‘raakt’, zoals dat in schaatstermen heet, dan kunnen er maar weinig vrouwen harder schaatsen dan zij.

Bekijk hieronder de gouden race van Ter Mors:

Dat bleek vanmiddag in Gangneung maar weer eens. Door die rugblessure en knieklachten was Ter Mors op het Olympisch Kwalificatietoernooi eind december nog niet in topvorm. Ze plaatste zich voor de 1000 en 500 meter, terwijl ze op de 1500 meter in potentie minstens zo veel kansen heeft op goud. Over de gouden 1500 meter van Ireen Wüst, twee dagen geleden, zei ze: ‘Die tijd had ik ook gereden.’

Behalve talent beschikt Ter Mors ook over juiste topsportmentaliteit. Vier jaar geleden in Sotsji reed ze ook maar één individuele afstand, toen wel de 1500 meter. Ze won. Nu moest het op de 1000 meter gebeuren. En ze leverde gewoon weer. Met 1.13,56 reed Ter Mors een wereldrecord op laaglandbanen en een olympisch record. Haar opening was nog gematigd, de volle rondes waren uitmuntend. De Japanse topfavoriete Nao Kodaira werd tweede op 26 honderdsten, Miho Takagi kort daarachter derde. De twee landgenotes wonnen dit seizoen zo’n beetje alles en overal, maar op de Olympische Spelen moeten ze vooralsnog steeds minimaal één Nederlandse voor zich dulden.

Marrit Leenstra, die zesde werd, en Ireen Wüst, negende, konden (nog) geen medaille toevoegen. Zij hebben op de ploegachtervolging nog een kans.

Ter Mors keert later in de week terug naar het shorttrackstadion. Daarop beleefde ze van de week naar eigen zeggen de moeilijkste dag uit haar carrière, toen ze met de relayploeg in de halve finale werd uitgeschakeld. Maar Ter Mors heeft een harde kop, zoals ze in Twente zeggen. Tegenslagen parkeert ze snel, op naar de volgende kans.

Zaterdag heeft ze er weer één: de 1500 meter in het shorttrack. Haar grote liefde waar ze eigenlijk afscheid van had genomen, maar die toch weer aan haar trok. Daar heeft Ter Mors nog geen medaille gewonnen. Het zou het verhaal helemaal compleet maken. Zondag rijdt ze ook nog de 500 meter. 

Bekijk hier de reactie van Ter Mors: