Zilveren estafetteploeg geniet: ‘Het was alsof we naar een feestje gingen’

,,We hebben met ons hart en ziel gelopen en alles op alles gezet. Wat dat inhoudt? Dat we alles op de baan hebben gelaten en later niet kunnen zeggen; hadden we maar dit of dit gedaan”, aldus de 31-jarige Agard. ,,Het is ongelooflijk wat we hebben gedaan en het moet bij mij nog inzinken.”

Liemarvin Bonevacia, Agard, Tony van Diepen en Ramsey Angela piekten in de finale en verbaasden met een tijd van 2.57,18, bijna twee seconden sneller dan het Nederlands record dat ze in de series hadden neergezet. Ze haalden in het Olympisch Stadion van Tokio op de slotdag van het atletiektoernooi het beste in elkaar naar boven.

Estafetteploeg maakt atletieksucces compleet met ‘zilveren’ stunt

Ramsey Angela, Terrence Agard, Liemarvin Bonevacia en Tony van Diepen na hun zilveren race op de 4x400 meter. © ANP

,,We zijn net als een voetbalteam; we zijn individueel misschien niet de beste, maar we weten elkaar wel te pushen tot de ‘limit”’, zei startloper Bonevacia, die vooraf al voelde dat het een mooie race kon worden. ,,Het was alsof we naar een feestje gingen, zo goed was de stemming. We geloven in het plan van de coach en we motiveren elkaar. Als we elkaar de waarheid moeten zeggen, bijvoorbeeld als iemand niet zijn best doet tijdens een training, dan doen we dat gewoon.”

Tweede loper Agard maakte indruk met een splittijd van 43,76. Van de 32 atleten in de finale was alleen de Amerikaan Rai Benjamin sneller. ,,Het voelde niet zo hard en ik deed gewoon wat ik moest doen, op mijn instinct en ervaring. Daarna kwam het besef hoe hard ik heb gelopen”, aldus de atleet, die in aanloop naar de wedstrijd een moment voor zichzelf nodig had.

Agard overleefde in september 2015 een zwaar verkeersongeval. Hij brak een nekwervel en zat tegen een dwarslaesie aan. De artsen vertelden hem dat hij zijn carrière in de atletiek kon vergeten, maar hij herstelde na een lange revalidatie. ,,Voordat we naar het stadion kwamen heb ik even een besefmoment gehad”, aldus Agard. ,,Ik werd heel emotioneel en heb heel veel gehuild. Dat heeft echt geholpen. Ik word weer emotioneel als ik eraan denk, maar het was het allemaal waard.”

Record: zeven medailles voor atleten
De Nederlandse atletiekafvaardiging heeft op de Olympische Spelen in Tokio een recordaantal van zeven medailles gepakt. Het oude record stond op zes en dateerde van 1948 toen de Spelen in Londen werden gehouden. Op de slotdag van het olympisch atletiektoernooi pakten de estafettemannen (zilver, 4x400 meter) en Sifan Hassan (goud, 10.000 meter) een medaille en daarmee brachten zij het totaalaantal atletiekmedailles op zeven. Hassan was al in het bezit van twee medailles: brons op de 1500 meter en goud op de 5000 meter.

Ook Femke Bol (brons, 400 meter horden) en zevenkampsters Anouk Vetter (zilver) en Emma Oosterwegel (brons) beklommen het podium. Op de vorige Spelen, vijf jaar geleden in Rio de Janeiro, moest de Nederlandse atletiekploeg genoegen nemen met slechts één plak; Dafne Schippers won zilver op de 200 meter. Dat betekende de eerste Nederlandse atletiekmedaille sinds 1992 van Ellen van Langen, die in Barcelona op sensationele wijze naar het goud liep op de 800 meter.

Estafettevrouwen halen inspiratie uit zilver voor mannen

De Nederlandse estafettevrouwen 4x400 meter leefden op de slotdag van het olympisch atletiektoernooi intens mee met de mannen, die verrassend een zilveren medaille pakten. De Nederlandse estafetteteams stimuleren elkaar en tellen internationaal echt mee.

Het viertal Lieke Klaver, Lisanne de Witte, Laura de Witte en Femke Bol eindigde in de finale als zesde en zag tussen hun gesprekken met de nationale en internationale pers door dat hun mannelijke collega’s voor een stunt zorgden. Toch wisten Klaver, Bol en de zussen De Witte wat de mannen in hun mars hebben. ,,Ik had wel een medaille verwacht, maar met zoveel overtuiging? Ik heb er geen woorden voor”, zei Klaver.

De estafetteteams trainen op Papendal bijna altijd samen en kennen elkaar door en door. ,,Ik denk dat ze echt een team zijn met elkaar; als team lopen ze allemaal harder dan wanneer ze individueel lopen. Hun kracht is dat ze heel los met elkaar zijn, maar op het moment corrigeren ze elkaar en gaan ze knallen”, zei Lisanne de Witte.

,,Ze gaan er allemaal 200 procent voor, ze hebben zo hard gewerkt en ze hebben zo uitgekeken naar deze Spelen. Dit is echt bizar. Deze medaille voelt ook als een stukje van ons”, zei Klaver met een knipoog. ,,Het motiveert ons zo onwijs om over een paar jaar hetzelfde te doen. Als klein landje als Nederland een medaille pakken op de Spelen is gewoon bizar.”