Er zouden moederarmen moeten zijn om dit dode meisje op te vangen

En dan zit je vandaag aan het water in Ommen wat te eten tegenover de kano en andere boten verhuur. En zie je kleine kinderen in de boten en kano’s stappen zonder zwemvest. Een heel enkel kind had een zwemvest aan. Ik begrijp het niet, er was een stevig windje, onrustig water. En dat na het vreselijke drama op het Veluwe meer.

Wat een prachtige column, krijg er een brok van in mij keel

Deze vakantie week het boek gelezen , rode sneeuw in december. Ook daarin de rouwe werkelijkheid van een dochter die haar ouders en zusjes verliest, hartverscheurend....wel in een andere tijd en context, toch spookt dat verhaal door mijn hoofd als ik lees van het drama wat zich heeft voltroken niet zover van onze woonplaats. Lief kind ik ken je niet maar ik bid en hoop dat je eens het geluk weer kunt omarmen, maar wat zal dat moeilijk zijn.

Woorden tekort, gevoel te over ... Diepe diepe meelij.. arm kind.

Denkbeeldig omarm ik mijn gezin. Omdat ze er nog zijn, ook al zijn ze er niet..... Wat treffend! Ook hier haal ik een beetje troost uit.