Hallo, met wie spreek ik?

 Ik: “Dank u wel mijnheer” en ga het mobieltje ophalen. Wat nu? In het hoesje van de telefoon staat een telefoonnummer, dus dat gebeld. U raadt het al: de telefoon in mijn hand gaat over, dus dit lost niets op. 

Tweede kans: er staat ook een viercijferig nummer in datzelfde hoesje. Dat zou weleens de pincode van deze telefoon kunnen zijn waarmee ik in de lijst met contactpersonen kan komen. Maar helaas, hij of zij is waarschijnlijk vergeetachtig en heeft daarom de pincode van de bankpas daar opgeschreven. Dus weer dood spoor.

Toen maar even een poosje niets gedaan in de veronderstelling dat de eigenaar de telefoon inmiddels wel zal missen en naar zijn/haar eigen nummer belt. Maar dat gebeurt niet.

Thuis vindt mijn vrouw in het hoesje een goed verstopt visitekaartje met daarop een naam en telefoonnummer. Dit nummer gebeld. Blijkt een medewerkster van het gemeentehuis in Epe te zijn maar ze heeft geen idee hoe haar visitekaartje in dit hoesje is terechtgekomen. Het is een voor haar volstrekt onbekend nummer en dus ben ik nog geen stap verder.

Onder het eten (het is inmiddels een uurtje of vier later) piept dat ding een keer en zie ik in het scherm een gemiste oproep met (hoera) het nummer van de beller. Dit nummer gebeld, uitgelegd waarom ik bel en wat blijkt: het is de vader van de eigenaresse en hij gaat dit regelen. Nog geen vijf minuten later een héééle blije mevrouw aan de lijn en na tien minuten staat deze mevrouw voor de deur met dank, dank, dank en een mooi bos bloemen. Leuk hè?

Dick van den Outenaar (75) uit Vaassen is gepensioneerd opleider bij de Gasunie en huismeester van kasteel de Cannenburch